تنوع ژنتیکی ترکیبی پایه‎ای و اساسی از سازگاری و استواری اکوسیستم جنگل است. گونه سرخدار(taxus baccata l.) از معدود سوزنی‎برگان بومی ایران است که به علت بهره‎برداری‎های مفرط و هم‎چنین کند رشد بودن، امروزه جزء گونه‎های در معرض خطر انقراض قرار گرفته و پایه‎های باقی‎مانده آن از ارزش ژنتیکی بالایی برخوردارند. این تحقیق با هدف بررسی تنوع ژنتیکی در بین توده های سرخدار جنگل زرین گل علی آباد کتول استان گلستان با استفاده از دو نشانگر پراکسیداز و استراز به کمک دو اندام شاخه و برگ و هم چنین معرفی بهترین اندام و نشانگر در تعیین تنوع در این رویشگاه انجام گرفت. جهت این بررسی نمونه‎برداری هم زمان، از سرشاخه‎های دو ساله پایه‎ها، از 100 پایه درخت از سه منطقه افراتخته، پونه‏آرام و دال‏آرام انجام گرفت، بلافاصله پس از نمونه برداری، از آنها عصاره‎ تهیه شد، اندازه‎گیری فعالیت کمی پراکسیداز به روش اسپکتروفتومتری و مطالعه کیفی به روش page (پلی اکریل آمید ژل الکتروفورز) صورت گرفت. تجزیه تحلیل داده‏ها در نرم افزار excel و spss با استفاده از آزمون‎ تی- استیودنت، تجزیه واریانس (anova) و هم چنین تجزیه خوشه‎ای انجام شد. نتایج نشان داد که در بررسی جداگانه هر یک از نشانگرهای پراکسیداز و استراز، بیشترین تفکیک و گروه‏بندی به ترتیب به کمک اندام شاخه و اندام برگ صورت گرفت. هم چنین در بررسی تنوع درون و بین منطقه‎ای به کمک هر دو نشانگر نتایج نشان داد که بررسی هم زمان دو اندام در هر یک از نشانگرها دارای توانایی بالاتری نسبت به بررسی جداگانه اندام‎ها در مطالعه میزان تنوع در رویشگاه مورد مطالعه می باشد. در نهایت در مطالعه هم زمان دو نشانگر و دو اندام نتایج حاکی از وجود بالاترین میزان تنوع نسبت به بررسی جداگانه نشانگرها و اندام ها در جمعیت ها و منطقه های مورد مطالعه بود. بنابراین، در بررسی تنوع ژنتیکی گونه سرخدار در استان گلستان می توان از مطالعه هم زمان اندام ها و نشانگرها استفاده کرد.

تحقیق در عرصه های طبیعی جهت مدیریت و استفاده بهینه از این منابع امری ضروری است. بهترین شیوه برای اداره و مدیرت جنگل مبتنی بر توسعه پایدار، پیروی از ساختار طبیعی همان رویشگاه می باشد. با توجه به اهمیت گونه ممرز در جنگلهای شمال کشور، بررسی ساختار توده های طبیعی این گونه از اولویت ویژه ای برخوردار است. این تحقیق با هدف مطالعه ساختار توده های طبیعی ممرز در سری دو جنگل شصت کلاته انجام شد. پس از بررسی مقدماتی پارسلهای 3، 5 و 7 انتخاب گردیدند ودر هر یک از پارسلها چهار قطعه نمونه یک هکتاری به روش سیستماتیک و با رعایت اصل تصادفی بودن انتخاب و پارامترهای درختان توده شامل نوع گونه، قطر برابر سینه، ارتفاع کامل درختان، ارتفاع شروع تاج ، قطر تاج در دو جهت عمود برهم و مختصات قائم درختان برداشت گردید. همچنین برای مطالعه زادآوری در هر قطعه نمونه 5 میکرو پلات به ابعاد 5×5 متر، یکی در وسط و در چهار گوشه پلات پیاده گردید و نهالها به تفکیک گونه در طبقات قطری و ارتفاعی شمارش گردید. نتایج نشان داد توزیع قطری توده های ممرز از توزیع طبیعی توده های ناهمسال تبعیت می کند. با آزمون مدلهای مختلف منحنی توزیع قطری توده ها تعیین گردید. آزمون رتبه های علامتدار در مورد ساختار قطری سطح 25 آری تفاوت معنی داری با قطعه نمونه شاهد 1 هکتاری نشان داد و سطح 50 و 75 آری تفاوت معنی داری با قطعه شاهد نشان ندادند، بنابراین سطح مناسب برای مطالعه ساختار حجمی سطح 50 آری تشخیص داده شد. همچنین نتایج آزمون آماری برای مطالعه ساختار حجم نشان داد سطوح 25 و 75 آری تفاوت معنی داری با قطعه شاهد 1 هکتاری دارند و سطح بهینه برای مطالعه ساختار حجمی سطح 75 آر می باشد. در تعیین سطح بهینه برای مطالعه آشکوب بندی آزمون کای اسکوئر تفاوت معنی داری بین سطوح مختلف نشان نداد. بررسی کمی زادآوری نشانداد توزیع فراوانی نهالها از توزیع کم شونده مختص توده های طبیعی تبعیت می کند. در نهایت با استفاده از نرم افزار svs ساختار توده ها ترسیم گردید.