فعالیت بدنی یک مولفه عمده در نگهداشت سلامت و توانایی عملی مردان میانسال و سالمند است. شواهد علمی متعدد نشان می دهد که نبود فعالیت بدنی کافی بمنزله یک عامل تهدید کننده در کاهش جرم استخوان و مرگ و میر قلبی عروقی است. بعلاوه آن در بهبود نیمرخ چربی خون افراد بزرگسال نقش دارد. پیاده روی بعنوان یک شکل رایج و مفرح از فعالیت بدنی هنگام اوقات فراغت است که در متن بسیاری از فعالیتهای روزمره آحاد جامعه جریان داشته و حرف اجتماعی گوناگونی را در بر می گیرد. هدف این تحقیق بررسی تاثیر تعداد گام های روزانه (ورزش صبحگاهی) بر نیمرخ چربی خون افراد میانسال است. گام های روزانه (حجم فعالیت بدنی) 27 مرد میانسال سالم در دو گروه فعال (12 نفر) و گروه غیر فعال (15 نفر) با دامنه سنی 7/5±50/2 سال با استفاده از دستگاه گام شمار به صورت داوطلبانه اندازه گیری شد. سطوح چربی پلاسمایی استراحت شامل کلسترول تام، تری گلیسرید، hdl-c و ldl-c به روش استاندارد نیز اندازه گیری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.. میانگین شمار گام های روزانه گروه فعال (3957±12632) به طور معناداری بیش از گروه غیرفعال (1631±5347) بود( 0/001>p). مقادیرtg و tc پلاسمایی گروه فعال بطور معناداری به ترتیب 31/7 و 29/8 درصد کمتر از گروه غیر فعال بدست آمد (0/05>p). نسبت tc/hdl-c و ldl-c/hdl-c در گروه فعال (به ترتیب mg/dl 1/02 ±4/56 و mg/dl 0/62±3/11) بطور معناداری کمتر از گروه غیر فعال (به ترتیب mg/dl 0/84±5/72 و mg/dl 0/67±3/77) بود (0/05>p).اما تفاوت معناداری در سطوح hdl-c و ldl-c پلاسمایی دو گروه تحقیق مشاهده نشد ( 0/05< p). همچنین قند خون ناشتا(fbs) و hba1c گروه فعال و غیر فعال ، حاکی از عدم تفاوت معنادار بین دو گروه بود ( 0.05 <p). در مقادیر وزن واندازه های محیط کمر و باسن در گروه فعال و غیر فعال تفاوت معناداری بدست نیامد. این امکان هست که عامل مداخله گر انرژی دریافتی هر وعده از برنامه غذایی علیرغم الگوی شیوه متداول فعال زندگی افراد احتمالاً در عدم تغییر عوامل آنتروپومتریک نقش داشته است ( 0.05 <p). نتیجه گیری: اجرای فعالیت بدنی مرتب از جنبه افزایش گام های روزانه حداقل بمدت 2 سال در بهبود نیمرخ عوامل تهدید کننده ی زیست شیمی قلبی-عروقی(tg ، tc ، tc/hdl-c و ldl-c/hdl-c) و مولفه whr مردان میانسال اثر گذار است. به نظر می رسد که افراد میانسال و صاحبان مشاغل اجتماعی کم تحرک بویژه در کلان شهر ها می توانند روزانه با تعداد حداقل 10.000 گام (آستانه ریسک) در مسیر ارتقاء بهداشت کارکرد دستگاه قلب و عروق گام بردارند.

امروزه پژوهشگران و متخصصان علوم ورزشی از جمله شیوه های تمرینی که برای افزایش توان انفجاری و ظرفیت گلیکولیتیک عضلات درگیر جهت اجرای مهارت های ورزشی که به سرعت و قدرت و توان وابسته اند، تمرینات با وزنه و پلیومتریک را توصیه می کنند. شواهد علمی نشان می دهد که در میان روشهای مختلف تمرینی، تمرینات پلیومتریک، روش مؤثری در توسعه قدرت، سرعت و در نهایت توان ورزشکاران است. در این تحقیق تأثیر سه شیوه تمرینات سنتی (g1)، پلیومتریک (g2) و وزنه(g3) در ظرف 8 هفته روی شاخص های مطلق و نسبی توان بی هوازی(p) و عملکرد والیبالیست های جوان بررسی می شود. از میان 55 والیبالیست جوان و داوطلب شهرستان ازنا، 36 نفر با میانگین سنی 1 ±18 سال، kg/m2 2± 68/23 =bmi و پیشینة ورزشی منظم حداقل 3 سال در این طرح شرکت کردند.آنها در سه گروه 12 نفری : g3 , g2, g1 به شکل تصادفی جای گرفتند. آزمون لون متغیرهای آنتروپومتریک و بازده های توان را در 3 گروه همسان نشان داد. (p> 0.05). آزمون میدانی rast برای تعیین شاخصهای توان بی هوازی و دو الگوی پرش اسپک و پرش دفاع به منزله شاخص عملکرد والیبالیست ها اجرا گردید. سپس برنامه های تمرینی هر سه گروه در ظرف 8 هفته و با رعایت اضافه بار تحت نظارت پژوهشگر انجام گردید. آنگاه ارزشهای نسبی (p) در سه وضعیت پیش، میان (هفته چهارم) و پایان هفته هشتم اندازه گیری شدند. اندازه گیری ها در نیمروز و تحت دمای محیطی (c230-200) و رطوبت نسبی (45-40 درصد) انجام گرفت. داده ها به کمک واریانس یکطرفه در سطح پذیرش 5درصد بوسیله نسخه16 از نرم افزار spss تحلیل شدند. نتایج:1- اختلاف معناداری در ارزشهای سه گانه حداقل توان نسبی (mp) [بر حسب پارامترهای آنتروپرومتریک (ffm), (mm),(w)] در سه وضعیت از برنامه تمرین بدست آمد. آزمون پیگیرانه توکی، افزایش اندازه های نسبیmp در گروه پلیومتریک را بیشتر از گروه های کنترل و وزنه نشان داد. (0/05> p ) بعلاوه این الگو تغییر مشابهی را در میانگین توان(ap) هر سه گروه از والیبالیست ها آشکار نمود. (0/05 <p ) یافته های مشابهی در ارزش مطلق حداقل توان (وات) مشاهده شد. 2- اندازة پرش اسپک سه گروه تمرینی تفاوت معناداری را نشان داد [ p=0/02 و f(2,33)=4/32]. آزمون توکی آشکار کرد که تمرینات پلیومتریک تأثیر بسزایی نسبت به گروههای g1 و g3 در افزایش میزان پرش اسپک داشت اما تفاوت پرش اسپک گروه های g2 وg3 معنادار نبود. (0/05 <p ) 3- همچنین میزان پرش دفاع روی تور در سه گروه تمرینی تفاوت معناداری به دست آمد. [ p=0/02 و f(2,33)=4/32] آزمون توکی تفاوت معنادار میزان پرش دفاع روی تور گروه های g1و g2 را بیشتر از گروه g3 آشکار نمود. با این حال، تمرینات وزنه به افزایش عمده پرش دفاع روی تور نیانجامید. (0/05 <p) نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاضر نشان داد شیوه تمرینات پلیومتریک نسبت به تمرینات وزنه تأثیر بسزایی در افزایش شاخصهای توان بی هوازی مطلق (وات) و نسبی (وزن بدن، جرم عضلات و شاخص جرم بدن) (mp) [mp/(ffm), (mm),(w)] ورزشکاران دارد. بعلاوه، تمرینات پلیومتریک تأثیر بیشتری نسبت به تمرینات وزنه در ارتقاء عملکرد تخصصی (اندازه پرش های اسپک و دفاع) والیبالیستها داشته است. در حالی که این دگرگونی در دو گروه وزنه تمرینی و سنتی مشاهده نشد.