بیابان زایی پدیده ای است که در مناطق خشک و نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب رخ می دهد و سبب کاهش پتانسیل اراضی می گردد. و در حال حاضر به عنوان یک معظل جدی، گریبانگیر بسیاری از کشورهای جهان از جمله کشورهای در حال توسعه می باشد. در بسیاری از مناطق جهان بویژه مناطق خشک مطالعاتی برای تعیین نرخ تخریب اراضی، وضعیت تخریب و تهیه نقشه بیابانزایی به مرحله اجرا در آمده است. یکی از این مدلها، مدل مدالوس تغییر یافته یا مدل ایرانی imdpa است؛ پژوهش حاضر به منظور بررسی معیارها و شاخص های بیابانزایی تعیین شده برای شرایط ایران و ارزیابی کمی بیابانزایی در منطقه آباده طشک در استان فارس می باشد که در آن از روش imdpa با تاکید بر معیارهای آب، خاک و کشاورزی استفاده شده است. و برای هر معیار شاخص های مختلفی در نظر گرفته شده است. در این مدل ارزش عددی معیارها بدست آمد. ارزش کیفی شاخص های معیارها و بیابانزایی نهایی در 4 کلاس کیفی کم یا ناچیز، متوسط، شید و بسیار شدید قرار می گیرند. بررسی انجام شده بر روی متوسط وزنی ارزش های کمی شاخص های بیابان زایی مورد بررسی نشان می دهد که در منطقه مورد نظر شاخص های سیستمهای آبیاری و افت آب زیر زمینی با ارزش عددی 4 و 3/7 بیشترین تاثیر و شاخص های، sar آب و عملکرد محصول با ارزش عددی 1 و 1/5، کمترین تاثیر را در بیابان زایی دارند. با توجه به تجزیه و تحلیل معیارها ارزش کمی شدت بیابانزایی کل منطقه بر اساس سه معیار مورد بررسی 2/54 بدست آمدکه طبق جدول امتیاز دهی این مدل وضعیت بیابانزایی برای کل منطقه مورد مطالعه، متوسط تعیین گردید.