در این پژوهش، میزان همبستگی میان ضریب تأثیر و خود – استنادی مجله در نشریات علمی منتشر شده در سال های 1386-1380 در گزارش های استنادی نشریات فارسی پایگاه استنادی علوم جهان اسلام بررسی شده است. بدیهی است که درصدی از کل استنادها شامل خود- استنادی مجله است، این میزان چنانچه در حد زیاد باشد باعث می شود که رتبه ی مجله در سطح بالا قرار بگیرد، بنابراین محاسبه ضریب تأثیر بدون خود – استنادی ضروری است. این پژوهش، با استفاده از روش تحلیل استنادی انجام گرفته است. جامعه ی مورد مطالعه، شامل مجلات دارای ضریب تأثیر موجود در گزارش های استنادی نشریات فارسی پایگاه استنادی علوم جهان اسلام در سال های 1386-1380 می باشد. نتایج نشان داد رابطه ی معنی داری در سطح (0/01) بین ضریب تأثیر و خود – استنادی مجله وجود دارد (r= 0/541 , sig=0/000). این میزان در حوزه ی هنر و معماری بیشترین مقدار و در حوزه ی علوم پایه کمترین مقدار را دارا می باشد. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که رابطه معنی داری در سطح (0/01) بین تعداد مقاله و تعداد خود – استنادی وجود دارد (r= 0/392 , sig=0/000). یافته ها نیز نشان داد که ضریب تأثیر مجلات تحت کنترل تعداد مقالات نمی باشد. نرخ خود – استنادی مجله در حوزه ی هنر و معماری با 68/46 درصد بیشترین، و در حوزه ی علوم پزشکی با 21/93 درصد کمترین مقدار را دارا می باشد. نرخ خود- استنادی مجله در حوزه های علوم انسانی، علوم پزشکی و علوم کشاورزی و دامپزشکی در سال های مورد بررسی روندی نزولی داشته، اما در حوزه ی علوم پایه و هنر و معماری روندی صعودی را نشان می دهد، این نرخ در حوزه علوم فنی و مهندسی در سال های مورد بررسی روند ثابتی را طی نموده است. پس از حذف خود – استنادی از 978 مجله دارای ضریب تأثیر در سال های مورد بررسی، رتبه 30/06 درصد مجلات کاهش، رتبه 61/04 درصد افزایش یافته و در رتبه 8/89 درصد مجلات بدون تغییر باقیمانده است که این نشاندهنده تأثیر متغیر خود- استنادی مجله بر متغیر ضریب تأثیر مجله است.