کیفیت زندگی یکی از نگرانی های عمده سیاستمداران و متخصصین بهداشت عمومی است و به عنوان شاخصی برای اندازه گیری وضعیت سلامت در تحقیقات بهداشت عمومی و پزشکی شناخته شده است. لذا هدف از این مطالعه، سنجش کیفیت زندگی و ارتباط آن با شبکه اجتماعی در والدین دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر شهرستان دزفول بود. در این تحقیق همبستگی، تعداد 113 نفر از پدران و مادران (جمعاً 226 نفر) دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر مقطع ابتدایی و راهنمایی شهرستان دزفول، طبق جدول کرجسی و مورگان (1970) بصورت نمونه گیری تصادفی ساده از جامعه انتخاب شدند. جهت تعیین شبکه اجتماعی از مقیاس حمایت اجتماعی نوربک (1980) و به منظور تعیین کیفیت زندگی نیز از پرسشنامه سلامت (فرم کوتاه شده 36 سؤالی) وار (1992) استفاده شد. اطلاعات از طریق تکمیل پرسشنامه ها توسط والدین جمع آوری و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و اسپیرمن استفاده گردید. میانگین کلی کیفیت زندگی و شبکه اجتماعی در پدران به ترتیب برابر با 2241 ،11/04 و در مادران به 2205، 10/75 بود. ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن نشان داد که بین شبکه اجتماعی با کیفیت زندگی ( p<0/001 ، 0/296= r) و سلامت عمومی ( p<0/001، 0/256 =r)، عملکرد جسمانی ( p<0/001، 0/248=r)، نقش عوامل جسمی ( p0/016=، 0/170=r)، درد جسمی (p0/001= ، 0/225=r)، سرزندگی ( p=0/038، 0/148=r)، عملکرد اجتماعی ( p<0/001،0/250=r)، نقش عوامل عاطفی ( p=0/028، 0/156=r) و سلامت روانی ( p<0/001، 0/266=r) در والدین دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر رابطه مثبت معناداری وجود دارد، ولی از همه مقیاس های کیفیت زندگی تنها بین شبکه اجتماعی با مقیاس سرزندگی در پدران و مادران، نقش عوامل جسمی در مادران و نقش عوامل عاطفی در پدران رابطه معناداری وجود ندارد. مطالعه حاضر نشان داد که بین شبکه اجتماعی با کیفیت زندگی در والدین دانش آموزان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، لذا بررسی و به کارگیری روشهای مناسب جهت افزایش شبکه روابط اجتماعی می تواند موجب افزایش و بهبود کیفیت زندگی والدین گردد.

هدف این تحقیق تعیین تأثیر بازی های آموزشی بر میزان یادگیری برخی از مفاهیم ریاضی در دانش آموزان پسر کم توان ذهنی آموزش پذیر است. روش تحقیق از نوع شبه تجربی است. به روش نمونه گیری در دسترس دو مدرسه کم توان ذهنی انتخاب شد و تمام دانش آموزان پایه اول ابتدایی(قسمت اول) این دو مدرسه به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین گردیدند(هر گروه 8 نفر). سپس گروه آزمایش مفاهیم ریاضی را از طریق بازیهای آموزشی در طی 38 جلسه و گروه کنترل به روش جاری تدریس در طی 57 جلسه آموزش دیدند. ابزارهای پژوهش شامل4 بازی آموزشی محقق ساخته، 4 خرده آزمون محقق ساخته و یک پس آزمون محقق ساخته است. برای بررسی معنی دار بودن تفاوت میانگین دو گروه از آزمون یوی من ویتنی استفاده شد. تفاوت میانگین نمرات دوگروه آزمایش و گروه کنترل از نظر آماری معنی دار بود (0/025 p=). همچنین این مداخله باعث افزایش میانگین نمرات گروه آزمایش در هر یک از مفاهیم ریاضی نسبت به گروه کنترل شد اما اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (0/53p=)، (0/23 p= )،(0/52 p=)، (0/39p=). بازی های آموزشی می تواند موجب ارتقاء میزان یادگیری مفاهیم ریاضی در دانش آموزان کم توان ذهنی شود، در صورتی که دانش آموزان تمرینات کتاب را در کلاس حل کنند.