چکیده به منظور بررسی تآثیرات جایگزین های آنتی بیوتیک های محرک رشد بر عملکرد وسیستم ایمنی جوجه های گوشتی، آزمایشی با 396 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 انجام گردید. این آزمایش آزمایش به مدت 28 روز (42-14 روزگی) و در قالب طرح کاملاً تصادفی و در 12 تیمار با 3 تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: جیره پایه بدون هیچ ماده افزودنی(شاهد منفی)؛ جیره پایه + آنتی بیوتیک محرک رشد لینکومایسین (1کیلوگرم در تن خوراک) (شاهد مثبت)؛ جیره پایه + آنتی بوتیک محرک رشد فلاپل (800گرم در تن خوراک) (شاهد مثبت)؛ جیره پایه + پروبیوتیک تجاری گالیپرو (200گرم در تن خوراک)؛ جیره پایه + پروبیوتیک تجاری بایوساف (1 کیلوگرم درتن خوراک)؛ جیره پایه + پری بیوتیک تجاری ساف مانان (500 گرم در تن خوراک)؛ جیره پایه + پری بیوتیک تجاری اکتیو موس (یک کیلوگرم در تن خوراک)؛ جیره پایه + مولتی آنریم تجاری ناتوزیم (400 گرم در تن خوراک)؛ جیره پایه + مولتی آنزیم تجاری آویزایم (500 گرم در تن خوراک)؛ جیره پایه + سولفات مس (800 گرم در تن خوراک)؛ جیره پایه + سین بیوتیک (مخلوط گالیپرو و ساف مانان)؛ جیره پایه + بنزوات سدیم (5 کیلوگرم در تن خوراک) افزودن پروبیوتیک بایوساف در دوره آغازین (24-14) و کل دوره و پروبیوتیک گالیپرو، سین بیوتیک، بنزوات سدیم و پری بیوتیک اکتیوموس در دوره رشد (42-24) و کل دوره (42-14) باعث افزایش معنی دار خوراک مصرفی جوجه ها درمقایسه با تیمار شاهد شدند (05/0p<). تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری در افزایش وزن با تیمار شاهد در دوره آغازین نداشتند. افزودنی های اکتیو موس، آویزایم و سین بیوتیک در دوره رشد و مولتی آنزیم آویزایم، پری بیوتیک اکتیو موس و آنتی بیوتیک فلاپل در کل دوره باعث افزایش معنی دار افزایش وزن جوجه های گوشتی نسبت به تیمار شاهد شدند (05/0p<). پری بیوتیک اکتیو موس باعث افزایش معنی دار ضریب تبدیل غدایی و آنتی بیوتیک فلاپل باعث کاهش معنی دار ضریب تبدیل غدایی نسبت به شاهد در کل دوره شدند (05/0p<). اثر افزودنی های محرک رشد روی صفات لاشه (وزن نسبی لاشه، سینه، ران، پشت وگردن و بال) معنی دار بود (05/0p<). اثرافزودنی ها روی وزن نسبی روده معنی دار بود. تیمار شاهد بیشترین مقدار را داشت و با تیمار پری بیوتیک اکتیو موس اختلاف معنی دار (05/0p<) و با سایر تیمارها اختلاف بسیار معنی دار داشت (01/0p<). افزودن محرک های رشد باعث کاهش طول روده کوچک جوجه های گوشتی نسبت به تیمار شاهد شد (05/0p<). بین تیمار های آزمایشی از نظر صفات بیوشیمیایی خون (کلسترول، اسید اوریک، پروتئین تام، آلبومین، گلوبولین) اختلاف معنی دار وجود داشت (05/0p<). اثر افزودنی ها روی شمارش تفریقی گلبول های سفید خون جوجه های گوشتی معنی دار نبود. بین تیمارهای دارای افزودنی و تیمار (شاهد) از نظر تیتر آنتی بادی در پاسخ به واکسن نیوکاسل و آنفولانزا اختلاف معنی داری وجود نداشت. اثر افزودنی ها بر تعداد لاکتوباسیلوس ها در ایلئوم جوجه های گوشتی معنی دار بود (01/0p<). با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت جایگزین های آنتی بیوتیک محرک رشد و به خصوص مولتی آنزیم ها، پری بیوتیک و سین بیوتیک می توانند به طور کامل جایگزین آنتی بیوتیک های محرک رشد در جیره جوجه های گوشتی شوند.

اسپرم زایی فرآیند تکثیر و تمایز سلول جنسی نر است که از بلوغ آغاز شده و در طول دوران زندگی فرد جریان دارد [106]. این روند پیچیده و بسیار سازمان یافته شامل تکثیر، تمایز و معدوم شدن می باشد که طی آن سلول های دختری در حال تمایز سلول های بنیادی اسپرماتوگونی ، به اسپرماتید تکوین می یابد [147]. فرآیند اسپرم زایی با تمایز سلول های بنیادی اسپرماتوگونی آغاز و با تقسیمات سلولی اسپرماتوگونی، تقسیم میوز اسپرماتوسیت ها و تغییرات مورفولوژیکی در اسپرماتیدها دنبال می شود که نهایتاً منجر به تولید اسپرماتوزا می گردد. سلول های بنیادی هم دارای توانایی خود تکثیری و هم تولید سلول هایی است که قادر به تمایز می باشند. در حیوان نر طبیعی فرآیند خود تکثیری و تمایز از سن بلوغ تا پیری ادامه داشته و بسیار پویا می باشد [36،123]. انواع مختلف سلول های بنیادی در یک حیوان وجود دارد، اما سلول های بنیادی اسپرماتوگونی منحصربه فرد بوده چون تنها سلول بدن است که با تقسیم خود می تواند ژن ها را به سلول های فرزندان بعد از خود منتقل نماید. در نتیجه این سلول منبع ارزشمند جهت آزمایش های زیست شناسی، پژوهش های پزشکی، فناوری در زمینه دام و اصلاح ژنتیکی از طریق دستورزی سلول جنسی نر می باشد[17]. اسپرماتوگونی ها بر روی غشاء پایه لوله های منی ساز قرار دارند بنابراین در همان محل تقسیم و تمایز می یابند. آنها درصد خیلی کمی از سلول های بیضه ها را تشکیل می دهند. تقریبا 108 سلول در بیضه موش وجود دارد که تقریباً 104×2 عدد از آن، سلول بنیادی می باشد[131]. و انتظار بازده اسپرماتوگونی در گوساله. 108×1 سلول اسپرماتوگونی می باشد]62[. عوامل زیادی مثل عوامل رشد، هورمون ها و کنش و واکنش بین سلول های سرتولی و سلول های جنسی، فرآیند اسپرم زایی را تحت تاثیر قرار می دهند. نقص هر یک از این عوامل می تواند منجر به ناباروری شود [71]. امروزه کشت سلول های اسپرماتوگونی، انجماد و پیوند آنها راه جدیدی است که به کمک آن می توان زیست شناسی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی و عوامل موثر در ناباروری را بهتر مورد مطالعه قرار داد [103]. روش انجماد بهترین روش برای نگهداری طولانی مدت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی می باشد. یکی از کاربردهای انجماد، تامین سلول های زایا در بیماران جوان با سرطان بیضه است که تحت درمان شیمی درمانی یا اشعه درمانی قرار می گیرند. در این بیماران که هنوز اسپرم زایی آغاز نشده است، می توان فعالیت اسپرماتوژنیک آنها را با نگهداری سلول های بنیادی در نیتروژن مایع و پیوند مجدد به بیضه ها حفظ کرد. این روش احتمالاً تنها راه حفظ باروری این بیماران جوان است که در آنها تولید اسپرم امکان پذیر نیست[106]. انجماد اسپرماتوگونی در موش، رت، همستر، خرگوش، سگ، گوساله، خوک و اسب انجام شده است، این دستاوردها نشان می دهد که سلول های بنیادی اکثر گونه ها می تواند به منظور حفظ اسپرم زایی منجمد گردد[106].

چکیده ندارد.