امروزه آثار باستانی و تاریخی و جاذبه های فرهنگی از عوامل مهم در جذب توریست فرهنگی می باشند. پژوهش حاضر در صدد تبیین و تحلیل جامعه شناختی میزان جذب توریست فرهنگی به کشور ایران است . مدعای تبیینی ما در تحقیق این است که صنعت گردشگری فرهنگی در ایران، با توجه به جاذبه های فرهنگی فراوان نتوانسته است توریست های زیادی را جذب خود کند.سوال اصلی این است که؛ چرا صنعت توریست فرهنگی در ایران با دارا بودن جاذبه های فرهنگی فراوان نتوانسته است در جذب توریست فرهنگی موفق باشد ؟ دستگاه نظری این پژوهش بر الگوی تلفیقی استوار است و فرضیات تحقیق نیز از مدل نظری تحقیق استخراج شده اند.جمعیت آماری شامل کلیه توریست های فرهنگی که وارد شهر اصفهان می شوند و حجم نمونه نیز 300 نفر است. روش تحقیق روش پیمایش بوده گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه انجام شد تحلیل داده ها به کمک نرم افزار spss صورت گرفت و از تکنیک رگرسیون ساده ،چندگانه و تحلیل مسیر برای تحلیل داده ها استفاده شده است.متغیر های مستقل در این تحقیق شامل تبلیغات، فرهنگ گردشگری، آموزش فرهنگ گردشگری، امنیت وجاذبه های مقصد گردشگری و متغیر وابسته میزان جذب توریست فرهنگی به ایران است. یافته ها نشان دهنده آن است که ضریب همبستگی متغیر آموزش فرهنگ گردشگری با میزان جذب توریست فرهنگی به اندازه 0/6 است و بالاترین ضریب همبستگی در این تحقیق است وکمترین همبستگی مربوط به متغیر امنیت با میزان جذب توریست فرهنگی به ایران است(0/31). همچنین ضریب همبستگی رگرسیون چندگانه میزان جذب توریست فرهنگی با ترکیب متغیرهای آموزش فرهنگ گردشگری و فرهنگ گردشگری مردم ایران برابر با 0/622 می باشد. نسبتی از واریانس متغیر جذب توریست فرهنگی که از طریق متغیرهای آموزش و فرهنگ گردشگری تبیین شده برابر با 38/0 است.نتایج تحلیل مسیر نیز نشان دهنده آن است که متغیر آموزش فرهنگ گردشگری نسبت به سایر متغیر ها در تبیین میزان جذب توریست فرهنگی سهم بیشتری دارد.