بارش یکی از مهمترین فرآیند های هیدرولوژیکی می باشد .از بارزترین مسائل مورد بررسی آن، مقدار بارش و همینطور توزیع مکانی آن می باشد. روشهای مرسوم که برای بررسی بارش مورد استفاده قرار می گیرند، معمولا مبتنی بر ایستگاههای ثبت بارش اقلیم شناسی، سینوپتیک زمینی و باران سنج ها بوده و دارای مشکلاتی از قبیل هزینه بربودن، عدم قابلیت اندازه گیری بارندگی منطقه ای به علت کمبود ایستگاه و توزیع نامناسب مکانی آنها و عدم امکان استقرار دستگاه های ثبت کننده در مناطق صعب العبور می باشد. اما در سالهای اخیر، با بکارگیری رادارهای هواشناسی، روش جدیدی در اندازه گیری بارش و دیگر عوامل اقلیمی در دسترس متخصصان قرار گرفته است. رادار ها توانایی اندازه گیری بارندگی با قدرت تفکیک زمانی ومکانی بالا در سطح وسیع و قابل استفاده به عنوان ورودی در مدلهای بارش-رواناب و همچنین سرعت بالای جمع آوری داده را دارند. بارش تخمینی با استفاده از رادار برای تخمین رواناب به خصوص در مناطقی که اندازه گیری مداوم و پیوسته بارش وجود ندارد و همچنین باران سنج های موجود در آن به طور خوبی پراکنده نشده اند، می تواند در افزایش دقت تخمین رواناب کمک شایانی به متخصصان نماید. در این تحقیق سعی شده مقدار بارش را توسط رادار هواشناسی برای حوضه لیقوان تخمین زده و با مقدار بارش اندازه گیری شده در باران سنج مقایسه شود .همچنین از این دو سری داده های بارش به عنوان ورودی مدل شبیه سازی بارش – رواناب برنامه ریزی ژنتیک استفاده شدو نتایج مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج حاکی از دقت بسیار بالای داده های رادار در استفاده به عنوان ورودی بارش-رواناب می باشد. در شبیه سازی بارش-رواناب با ورودی دبی و بارش نتایج نشان دهنده دقت یکسان در رادار و باران سنج می باشد. نتایج آزمون معنی داری ضرایب تبیین نیز نشان دهنده معنی داری تمام ضرایب تبیین در سطح 1%برای نتایج مدل های بارش-رواناب با ورودی های باران سنج و رادار برای سه رگبارمورد بررسی، می باشد.