مقدمه: تخمین دقیق میزان ات?ف خون حین جراحی های ارتوگناتیک دوفکی جهت پیش بینی نیاز به تزریق خون یا فرآورده های خونی برای جراح و متخصص بیهوشی اهمیت دارد . هدف این مطالعه تعیین میزان ات?ف خون حین انواع مختلف جراحی های ارتوگناتیک بود . مواد و روش ها : تعداد 92 بیمار دریک گروه یک فک ودوفک وارد مطالعه شدند. جراحی ها دربیمارستان قائم (عج) مشهد و تحت بیهوشی با کم فشاری القایی انجام شد. فشار خون حین جراحی در حد متعادل زیر 100 میلی متر حفظ می شود. . میزان خونریزی حین عمل با اندازه گیری ساکشن وشمارش گازها توسط تیم بیهوشی صورت پذیرفت و درپایان عمل ثبت شد . در پایان میزان خونریزی با تفکیک نوع جراحی مشخص و مورد بررسی آماری قرار گرفت. یافته ها : تعداد 92 بیمار با میانگین سنی 64/3± 6/23 سال جامعه مورد مطالعه را تشکیل می دهد .میانگین میزان اتلاف خون کلی 63/351 میلی لیتر بدست امد.آزمون من ویتنی نشان داد که میزان خونریزی هم در یک فک و هم در دو فک درگیر در کلاس دو بطور معنی داری بیشتر از کلاس سه می باشد (به ترتیب برابر p=0.008 و p=0.040) ومیزان خونریزی در جراحی های تک فک بطور معنی داری کمتر از دو فک می باشد (برای هر دو p<0.001). نتیجه گیری : با توجه به مطالعه حاضر میزان خونریزی درمیان انواع جراحی های ارتوگناتیک بسته به نوع جراحی و تعداد عمل متفاوت می باشد ، این فاکتورها در تخمین میزان ات?ف خون و تعیین و پیش بینی اقدامات ?زمه جهت جایگزینی حجم از دست رفته موثر است . کلید واژه ها : خونریزی ، "جراحی ارتوگناتیک-کم فشاری القایی - استئوتومی

اپن بایت یکی از مال اکلوژن های شایع می باشد و به سختی میتوان این مال اکلوژن را با موفقیت درمان نمود. در مواردی که علت اپن بایت افزایش ارتفاع در خلف ماگزیلا باشد، درمان انتخابی جراحی ایمپکشن قسمت خلفی ماگزیلا است. در این کارآزمایی بالینی 11 بیمار دارای اسکلتال اپن بایت با علت maxillary posterior vertical excess وارد مطالعه شدند. پس از قرار دهی مینی پلیت ها در ناحیه زایگوما اینتروژن سگمنت خلفی با استفاده از دستگاه داخل دهانی اینتروژن و فنر های niti انجام گرفت. متغیر snb بعد از درمان بطور معنی داری افزایش یافت و متغیرهای fma و y-axis و sn-5a و sn-5c و sn-6a و sn-6c بعد از درمان بطور معنی داری کاهش یافتند. در تمام دندان ها به غیر از دندان 7 بالا سمت راست حجم ریشه به بطور معنی داری کاهش پیدا کرد. میزان درد در ملاقات های بعد از شروع اینتروژن نسبت به اندازه درد در دو هقته پس از جراحی قرار دهی مینی پلیت کاهش معنی داری داشت.میزان موفقیت بالینی روش درمانی %100 و میزان survival rate مینی پلیت %92.3 بود.