نام پژوهشگر: سیروس نورایی

مطالعه تطبیقی مبارزه با تامین مالی تروریسم درحقوق ایران و حقوق بین الملل
thesis دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه - دانشکده حقوق 1393
  نبی اله کشوری   سیروس نورایی

چکیده یکی از راه های مبارزه با پدیده تروریسم، مبارزه با تأمین مالی آن است. به این منظور کشورها خود بطور مستقیم یا از طریق سازمان ملل متحد مبادرت به تهیه اسناد و مقرراتی جهت مسدود نمودن راه های تأمین مالی تروریسم نموده اند.از جمله آنها قطعنامه های شورای امنیت، به ویژه قطعنامه 1373 مصوب 2001، کنوانسیون بین المللی مبارزه با تأمین مالی تروریسم (1999) تدوین شده توسط سازمان ملل متحد، توصیه های ویژه هشتگانه و نیز برخی از توصیه های مرتبط چهل گانه گروه اقدام مالی می باشد. کشور ایران تاکنون عضو بسیاری از کمیسونهای مبارزه با تامین مالی تروریسم شده است علاوه بر این قانون مبارزه با پولشویی (1386) و همچنین آیین نامه اجرایی قانون مبارزه با پول‎شویی (1388) را تصویب نموده است. نتایج حاصل از تحقیق حاضر بیانگر این است که حقوق ایران با حقوق بین الملل در زمینه تامین مالی تروریسم منافاتی ندارد و ایران با وجود اینکه از مجموع 11 کنوانسیون بین المللی موجود در زمینه تامین مالی تروریسم تنها به عضویت کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم(7 اکتبر 1999) درنیامده است اما مفاد آن کنوانسیون را نیز رعایت می نماید.

عملکرد سازمان اینترپل در صدور اعلان های بین المللی و تاثیر آنها در ناامن سازی جهان برای مجرمین
thesis دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه - دانشکده علوم انسانی 1393
  یوسف موسی پور   سیروس نورایی

سهل وآسان شدن نقل و انتقالات و مسافرت به نقاط مختلف جهان سبب شده است مجرمین پس ازارتکاب جرم برای فرار از مجازات به خارج از کشور متواری شوند. باتوجه به سرزمینی بودن اعمال حاکمیت دولت ها، برای پاسخگویی نیاز های دولت ها درنظام بین المللی تعامل مثبت بین دولت ها، بالاخص کشورهای عضو سازمان اینترپل می تواند در جهت استقرار یک نظام عادلانه کیفری موثر واقع شده به طوری که هیچ کشوری مامن مجرمین متواری قرار نگیرد. این تحقیق تحت عنوان « عملکرد سازمان اینترپل در صدور اعلان های بین المللی: مطالعه موردی اعلان قرمز و تاثیر آن در نا امن کردن جهان برای مجرمین بین المللی» تحقیقی توصیفی بوده و به بررسی عملکرد سازمان اینترپل در زمینه صدور اعلان های بین المللی و تاثیر اعلان های مذکور بر ناامن سازی جهان برای مجرمین بین المللی می پردازد. با توجه به این موضوع که تعداد متهمین مسترد شده (غیر از منطقه اروپا) در مقابل تعداد مجرمین تحت پیگرد ناچیز می باشد، هدف از این تحقیق شناسایی مشکلات و موانع موجود دراین راه وارائه راه کارهایی درجهت رفع این مشکلات می باشد. در این تحقیق با توجه به دسترسی محقق به سایت ارتباطی سازمان اینترپل و اینترپل تهران، آماری از تعداد اعلان های صادره سازمان اینترپل در سال 2013 به تفکیک نوع اعلان ها، آمار بیشترین درخواست اعلان توسط کشورها، اعلان های صادره برای اتباع ایرانی توسط سایر کشورها، اعلان های صادره توسط اینترپل تهران برای اتباع دیگر کشورها و... پرداخته است. در مجموع نا امن سازی جهان برای مجرمین بین المللی با استفاده از اعلان های بین المللی سازمان اینترپل، خصوصاً اعلان قرمز نشان داده شده و اینکه کشورهای عضو چگونه می توانند با استفاده از ظرفیت سازمان اینترپل، جهان را برای مجرمین بین المللی نا امن سازند.

حملات سایبری از منظر حقوق بین الملل(مطالعه موردی ویروس استاکس نت)
thesis دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه - دانشکده حقوق 1394
  مرتضی ولی پورعالم   سیروس نورایی

چکیده حمله سایبری، پدیده تازه ای است که می تواند روش هدایت جنگ مدرن به دست بازیگران دولتی و غیردولتی را دگرگون سازد. سرشت بی یمانند این تهدید و توانمندی بازیگران در پهنه جنگهای سایبری برای آسیب رسانی، کشتار و تخریب فیزیکی از راه فضای سایبر، تعریفهای سنتی کاربرد زور را دگرگون کرده است. در سال 2010 استاکس نت با توجه به کارویژه ها وپیچیدگی هایش مورد توجه کاشناسان قرار گرفت.این بدافزار به گونه ای طراحی شد تا رایانه های خاصی را در ایران مورد هدف قرار دهد.اگر چه استاکس نت از طریق اینترنت در جهان منتشر شد،اما آثار مخرب آن محدود به سیستم های کنترلی خاصی نبود که در ایران هدف قرار داده بودند.با رمز گشایی کدهای این بدافزار مشخص شد که همانند سلاحی علیه تأسیسات هسته ای کشورمان طراحی وبه کارگرفته شده است تا عملیات گازرسانی سانتریفیوژها را در فرایند غنی سازی دچار اختلال کند.اهداف وآثار این بدافزار به گونه ای بود که بسیاری آن را با یک حمله مسلحانه مقایسه کردند. پرسش اصلی این است که آیا یک حمله سایبری، کاری فروتر از کاربرد زور، در حد کاربرد زور یا کاربرد زور و برابر با یک حمله مسلحانه است؟ و یا اساسا در قالب ممنوعیت مداخله در امور داخلی کشورها(بند7ماده منشورملل متحد) می باشد؟ برپایه یافته های این پژوهش و نیز ماده 2 (4) منشور ملل متحد، حمله سایبری را می توان کاربرد زور مسلحانه دانست. از سوی دیگر، تنها حمله سایبری گسترده به زیرساختهای اساسی که خسارتهای مادی یا تلفات انسانی قابل قیاس با حمله مسلحانه با جنگ افزارهای متعارف به بار آورد، به دولت قربانی حق دفاع مشروع می دهد. همچنین، در برابر حمله سایبری که در حد حمله مسلحانه نباشد، ولی زمینه حمله مسلحانه ای قریب الوقوع با جنگ افزارهای متعارف را فراهم کند، می توان دست به دفاع مشروع زد. کلید واژه ها: سایبر، حملات سایبری ، استاکس نت ، مخاصمات مسلحانه ، منشور ملل متحد،دفاع مشروع

نقش و جایگاه اتحادیه اروپا در توسعه و تدوین حقوق بین الملل
thesis دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه - دانشکده علوم انسانی 1394
  بهروز پاپی   سیروس نورایی

اتحادیه اروپا با توجه به اینکه یک سازمان بین المللی محسوب میشود از تابعان و از اعضاء جامعه بین المللی محسوب می شود و چون سازمان های بین المللی در حقوق بین المللی در چارچوب قوانین و مقررات مربوطه به فعالیت مشغول هستند پس بنابراین اتحادیه اروپا تابع حقوق بین الملل می باشد ، اروپاییان از دوران باستان در اندیشه وحدت اروپا بوده اند به عبارتی اتحادیه اروپا و شکل گیری آن پیشینه تاریخی دراز مدتی دارد . اتحادیه اروپا بر دو اصل حقوقی و غیرحقوقی موثر در توسعه و تحول حقوق بین الملل تأثیرگذار بوده است و این مهم به صورت خلاصه و تک به تک از قدمت بالایی برخوردار بوده با توجه به توانایی های بالای اتحادیه اروپا از لحاظ اقتصادی و سیاسی و نظامی بر این عوامل که از جمله مهم ترین عوامل حقوقی آنها شامل کمیسیون حقوق بین الملل سازمان های بین المللی و حقوقدانان می باشند اثرگذار بوده است روند تاریخی تحول حقوق بین الملل را می توان در داوری ها و دادگستری های بین المللی اروپاییان مشاهده کرد که متعاقباً بر حقوق بین الملل موثر بوده اند تابعان یا اعضای جامعه بین المللی شامل کشورها، سازمان های بین المللی، حقوق بشر و افراد هم به نوعی تحت تأثیر قوانین و مقررات اتحادیه اروپا قرار گرفته اند از طریق مسائلی همچوم تحریم ها و فشارهای اقتصادی اتحادیه اروپا مدت زمان زیادی را صرف داشتن یک سیاست خارجی موفق و در خور نام اتحادیه کرده است که علی رغم چالش ها و موانع فراوان بر سر راه می توان گفت که در این خصوص هم تا حدودی اما نه خیلی زیاد موفق بوده است.