این پایان نامه با موضوع نیکی و مهرورزی، به بررسی نیکی در کلام بزرگان، احادیث، قرآن و شعر شاعران نامدار ایران پرداخته است.اساس کار در این پژوهش جلوه های نیکی و مهرورزی در شهر فردوسی، سعدی، مولوی و حافظ می باشد. فردوسی، احسان را از پرنده ای به نام سیمرغ به زال به تصویر می کشد و سیاوش را به خاطر دوری از کشتار بشریت و پرهیز از اندیشه های ضدبشری پدر می ستاید. مولوی، در داستان های منظوم، شیرینش گاهی احسان بازرگان به طوطی و گاهی مراجعه اعراب بادیه نشین را جهت رفع حوائج خود به پادشاه بغداد استادانه به قلم می کشد. سعدی، از این که همه انسانها هم نوع می باشند خواستار درک همدیگر در سختی ها می شود. حافظ، با غزل های شیرین خود خواهان بذل احسان و نیکی به همه انسان ها می گردد. هر چند موضوع بسیار مورد بحث در آثار شاعران است، اما تنها مصادیقی ازآن را در اشعار این بزرگان آورده ایم.

در این پایان نامه سعی شده اشت که در باره عنصر صدا که یکی از آیتم های صور خیال برای شاعران است صحبت شود.ابتدا به پیشینه این موضوع پرداخته شده است .سپس افعال واسم صوتهای مرتبط با موضوع بررسی گردیده است .در ادامه این عنصر در مثنوی مولانا با ووژاگان مرتبط با صدا از قبیل ندا، آواز، آوا، بانگ ، ...بررسی شده است.و نهایتا این واژه ی نورانی از دیدگاه عرفانی بررسی شده است .

اصطلاح ادب در مثنوی جلوه و جایگاه خاصی دارد .مولوی بارها سالکان را به رعایت ادب در پیشگاه حق و در محضر شیخ دعوت کرده است و رعایت آن را از ضروریات طریق سیر و سلوک و عرفان می داند ،ترک ادب را باعث لغزش و انحراف سالکان می داند که عقوبت و عذاب الهی را در پی داردو همواره به مریدان هشدار می دهد که از خداوند بخواهند تا آنان را توفیق ادب عنایت فرماید تا به سر منزل مقصود و مقام قرب الهی نایل آیند.