شناخت شخصیت هنری میکروفون در نمایش رادیویی عنوان این پژوهش است که در واقع به دنبال شناسایی ظرفیت و کارکردهای میکروفون به لحاظ هنری می باشد. بدین گونه که در این پژوهش با مطرح کردن میکروفون به عنوان مهم ترین عنصر نمایش رادیویی و از نگاهی دیگر متمایز کننده نمایش رادیویی از انواع دیگر قالب های نمایشی و دراماتیک پژوهش به دنبال شناخت و تعریف کارکردها وظرفیت های دراماتیک میکروفون بوده است تا بتواند تعریفی ساختاری از روند شکل گیری نمایش رادیویی با توجه به عنصر منتقل کننده آن یعنی میکروفون، همان عنصری که اصول و ساختار نمایش رادیویی را از دیگر انواع نمایش متمایز کرده ارائه کند، با این معنا که ساختار نمایش رادیویی باید در نسبت با میکروفون تعریف گردد چرا که قواعد کلی درام در همه قالب ها یکی است ولی قواعد و ساختار نمایش رادیویی در نسبت با میکروفون هستند و میکروفون انتقال دهنده اثر مولف به مخاطب است.

این پژوهش با هدف نشان دادن جایگاه «طراحی صوتی» و «زیبایی شناسی صدا» در برنامه سازی رادیویی و به روش کیفی صورت پذیرفت. در راستای دستیابی به این هدف، ابتدا با استفاده از روش اسنادی به بررسی طراحی صوتی و عناصر اصلی زیبایی در آن پرداخته شد؛ سپس با هر یک از کارشناسان و صاحب نظران بخش های مختلف مرتبط با موضوع پژوهش مصاحبه عمیق صورت گرفت تا اهم مطالبی که مورد نیاز یک برنامه ساز رادیویی و به خصوص طراح صداست، از مصاحبه با کارشناسان استحصال، جمع آوری و تنظیم شود. در قسمت یافته های مستند به بررسی طراحی صوتی با چهار زیرمجموعه ی: کلام، موسیقی، جلوه های صوتی، سکوت و کاربرد نظریه های زیباشناسی در آن ها پرداخته شد، سپس شاخص هایی از قبیل: صدای محیط، صدای موضوع و زمینه، پرسپکتیو، تداوم صدا، انرژی صدا، میدان صدا، تولید وابستگی توسط صدا، صدای تجسمی و عوامل ساختاری از جمله: نقاب های صوتی، فضاسازی، قاب، قالب، ترکیب بندی، موقعیت و مالکیت صدابَر (میکروفُن)، حس آمیزی، تخیل سازی و غیره نیز در برنامه سازی و طراحی صوتی رادیویی بررسی شدند. در قسمت یافته های تجربی و مصاحبه های عمیق، کارشناسان و صاحب نظران طراحی صوتی، صدابرداری، موسیقی ، جلوه های صوتی، کلام، برنامه سازی و غیره، بر اهمیت حساسیت زیباشناسانه ی از سوی برنامه سازان در طراحی صوتی، تولید برنامه های مناسب و باکیفیت و تأثیرگذاری شنیداری بیشتر رادیو بر شنوندگان تأکید نمودند. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که زیبایی شناسی و طراحی صوتی از مسائل بنیادی در برنامه سازی رادیویی است و باید مرعی برنامه سازان و طراحان صوتی رادیو قرار گیرد. زیباسازی و تولید مفهوم از سوی برنامه سازان و طراحان صدا بیش تر حاصل تجربه ی زیباشناختی و تربیت قوه ی شنوایی است و گاهی به صورت ذاتی در آن ها وجود دارد، اما این مسئله مانع نقش آموزش، و آگاهی و تسلط بر فنّاوری های روز دنیا در شکل گیری زیبایی و مفهوم نمی شود. همچنین خود رادیو نیز به عنوان یک رسانه ی صوتی می تواند در القای زیبایی و مفهوم تأثیرگذار باشد.