چاودار از گیاهان مهم خانواده poaceae به شمار می رود که بومی ایران می باشد. در این تحقیق ابتدا تنوع ژنتیکی 70 جمعیت از جنس چاودار (secale l.) که از نقاط مختلف ایران جمع آوری شده بود بر اساس 17 صفت کمی و 14 صفت کیفی ریخت شناسی مورد بررسی قرار گرفت. گونه ها و زیرگونه های این جنس با استفاده از روش تجزیه به مولفه های اصلی (principal component analysis, pca) و تجزیه تابع تشخیص(discriminant function analysis) بر اساس کلید شناسایی چاودار شناسایی شدند. در این تحقیق، صفات شکنندگی سنبله، کرک برگ و ساقه، و همچنین رنگ گوشک دارای ارزش تاکسونومیکی بالائی بودند. گونه های شناسایی شده از روی صفات ریخت شناسی توسط نشانگرهای dna چند شکل تکثیر شده تصادفی (rapd)تأیید شدندبررسی جمعیت ها از لحاظ اکوجغرافیایی نشان داد، دو جمعیتی که در یک اقلیم مشابه قرار گرفته اند لزوماً در یک گروه قرار نمی گیرند ولی در داخل یک گروه، جمعیت های مشابه از لحاظ اقلیمی در گروه های کوچکتر در کنار یکدیگر قرار گرفته اند.

شوری و خشکی دو استرس فزاینده در خاک های منطقه بوده و یکی از راههای مقابله با آن انتخاب ارقام مقاوم است. تنشهای محیطی به ویژه خشکی، از مهمترین عوامل کاهش رشد در مراحل رشد و نمو گیاه خصوصا مرحله جوانه زنی گیاه می باشد. تنش شوری، نقش مهمی در کاهش تولید محصولات زراعی دارد. به منظور بررسی تأثیر شوری و خشکی بر جوانه زنی در گیاه جو و تعیین آستانه تحمل به شوری و خشکی در این گیاه، آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کاملاً تصادفی انجام گرفت. بدین منظور در این تحقیق عکس العمل 7 ژنوتیپ جو به همراه سه رقم l527 (حساس)، نیمه متحمل (نصرت) و متحمل (افضل) در مرحله جوانه زنی به تنش شوری در سطوح صفر( شاهد) ، 9، 18 و 27 میلی مول، و تنش خشکی سطوح صفر(شاهد) ، 5- ، 10- و 15- بار اعمال شده بود، در شرایط آزمایشگاه در موسسه تحقیقاتی اصلاح و تهیه نهال و بذر بررسی شد.