رسیدن به اهداف سازمان در صورتی ممکن است که کارکنان سازمان به عنوان تولید کنندگان دانش سازمانی و بزرگترین سرمایه آن از تسهیم اطلاعات و دانش نهراسند ، در حالی که در بسیاری از سازمانهای دولتی برعکس این حالت پیش آمده وکارکنان از ارائه نظرات و ایده های خود پیرامون مسائل سازمان و کارشان امتناع می ورزند که این مسأله می تواند آسیبهایی را به افراد و سازمان وارد نماید . در رابطه با اینکه پدیده سکوت سازمانی چه اثراتی را برای سازمان و کارمندانش به بار می آورد اجماع و توافق نظر وجود ندارد .