مطالعات در زمینه بیوشیمی و بیوتکنولوژی دارویی نشان داده است که بسیاری از داروهای شیمیایی ضدتوموری دارای اثرات جانبی متعدد می باشند. دوکسوروبیسین یک آنتی بیوتیک آنتراسیکلین است که به عنوان یکی از موثرترین داروهای ضد توموری گزارش شده است و در درمان بسیاری از سرطان ها کاربرد دارد، اما استفاده از این دارو به میزان قابل توجهی با مسمومیت قلبی و نارسایی قلب همراه است که مصرف آن را در بسیاری از بیماران نا ممکن و یا محدود ساخته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات دوزهای کم، متوسط و زیاد این دارو توسط بیومارکرهای قلبی تروپونین i، کراتین کیناز و ایزو آنزیم قلبی آن و لاکتات دهیدروژناز، مقایسه این بیومارکرها با یکدیگر و بررسی اثر روش مصرف دارو بر آسیب های قلبی می باشد.