دستیابی به جامعه سالم در گرو خانواده سالم است و برای رسیدن به خانواده سالم نظرات متفاوتی در حوزه خانواده درمانی ارائه شده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر مشاوره گروهی ساختاری و راه حل مدار بر رضایت زناشویی و عملکرد خانواده طراحی و اجرا گردید. طرح پژوهش حاضر از نوع از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به کلینیک دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1393 بود، که 30 زن متأهل از میان شرکت کنندگان با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. از این تعداد به طور تصادفی 20 نفر در دو گروه آزمایش و 10 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر پرسشنامه رضایت زناشویی و عملکرد خانواده بود. افراد گروه های آزمایشی (ساختاری و راه حل مدار) در 8 جلسه درمان 2 ساعته شرکت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. برای بررسی داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد بین افرادی که مشاوره گروهی به روش ساختاری دریافت کرده بودند و افرادی که مشاوره گروهی راه حل مدار دریافت کردند تفاوت معناداری وجود ندارد. اما مشاوره گروهی ساختاری و راه حل مدار در مقایسه با گروه کنترل تاثیر معناداری بر عملکرد خانواده و رضایت زناشویی داشتند.