قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اصل سوم به صراحت از تربیت بدنی به عنوان یکی از مهم ترین راستای نیل به اهداف نظام نامبرده و دولت را موظف نموده که با به کارگیری تمامی امکانات از این وسیله نیز استفاده نماید. قانون مجازات اسلامی با الهام از قانون اساسی حوادث ناشی از عملیات ورزشی را مشروط به رعایت مقررات و انطباق با موازین شرعی به موجب بند ث ماده 158 از علل موجهه به شمار آورده است. سوابق فقهی، فتاوی صادره، نظرات مشورتی و دکترین های موجود، دیدگاه های متفاوتی را مطرح کرده اند که در این مقاله به بررسی تفصیلی آن ها پرداخته شده است. بحث حقوق کیفری مربیان ورزش از دیر باز مطرح بوده است و تاکنون مقالاتی نوشته شده است و با توجه به اینکه مربیان ورزشی از حقوق کیفری در حوزه ی خود بی اطلاع و یا کم اطلاع هستند این پایان نامه می تواند بعنوان راهنمایی در جهت استفاده آموزشی برای مربیان ورزشی باشد.