چکیده: ظرفیت باربری پی ها از دیرباز به عنوان یکی از مباحث مهم در زمینه مهندسی ژئوتکنیک مطرح بوده است. بخصوص برای پی های بزرگ و همچنین اگر سازه ی مورد نظر دارای درجه ی اهمیت بالایی باشد، لازمست مهندس ژئوتکنیک مطمئن باشد که خاک دارای ظرفیت باربری کافی است بگونه ای که پی تحت اثر بارهای اعمالی خراب نشده و پایداری سازه محفوظ خواهد ماند. در این پایان نامه ظرفیت باربری نهایی پی های نواری واقع بر خاک های لایه بندی شده ی رسی و ماسه ای با استفاده از روش عددی مبتنی بر المان محدود مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق تأثیر تغییر مشخصات خاک های رسی و ماسه ای در عمق و ضخامت لایه های خاک مورد بررسی قرار گرفته است. در مرحله اول، رفتار زهکشی نشده ی خاک های رسی مد نظر بوده و جهت بررسی ظرفیت باربری نهایی، از ضریب ظرفیت باربری nc برحسب مقادیر مختلفی از نسبت ضخامت لایه ی فوقانی به عرض پی h/b استفاده گردیده است. در مرحله دوم، ظرفیت باربری خاک سه لایه ماسه ای در حالات مختلف تغییرات پارامترهای مکانیکی و تغییر ضخامت لایه ها به عرض پیh/b بررسی شد. بعد از ارزیابی ظرفیت باربری نهایی پروفیل خاک در دو حالت فوق نتایج حاکی از این بود که افزایش یا کاهش ضخامت لایه اول و هچنین پارامترهای مکانیکی مربوطه، تأثیر مستقیمی بر ظرفیت باربری نهایی خاک چند لایه دارد بطوریکه با افزایش ضخامت لایه اول، ظرفیت باربری نهایی حاصله تقریباً برابر با ظرفیت باربری خاک همگن می باشد. اما اگر ضخامت لایه اول و پارامترهای مکانیکی مربوطه کمتر از لایه های تحتانی باشد، در این حالت لایه های تحتانی در خصوص ظرفیت باربری نهایی پی، تعیین کننده می باشد.