تلاش برای رسیدن به اهداف چشم انداز 20 ساله و ایجاد ظرفیت های جدید در جهت توسعه صادرات غیرنفتی همواره از جمله راهبردهای بلندمدت کشور در عرصه اقتصاد در طول سال های اخیر بوده است. هر چند که در طول برنامه های اول، دوم، سوم، چهارم و پنجم توسعه اقتصادی کشور، وضعیت صادرات غیرنفتی ایران از رقم پیش بینی شده کمتر بود، اما در سال نخست چهارمین برنامه توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور این میزان از رقم پیش بینی شده نیز فراتر رفت. از سوی دیگر صنعت نساجی ایران با وجود حمایت های گسترده دولت از جمله اعطای وام های کم بهره از محل حساب ذخیره ارزی، همچنان درگیر معضلات و مشکلات پرشماری است. گفته می شود استمرار بحران های این صنعت، می رود تا یکی از کهن ترین رشته های صنعت فلات دیرپای ایران را از مدار توجیه اقتصادی و مزیت سنجی خارج کند. هرچند بررسی این موضوع که صنعت نساجی چرا به شرایط فعلی رسیده است، نیازمند پژوهشی مفصل تر است، اما تردیدی نیست که در شرایط فعلی نیز راهکارهای موثری برای برون رفت پایدار از بحران و رسیدن به ساحل ثبات، برای صنعت نساجی وجود دارد. یکی از راه کارها که همواره مورد توجه کشورهای توسعه یافته نیز بوده است، راهبرد توسعه صادرات به خصوص صادرات غیرنفتی است. در این راستا، این تحقیق به تحلیل چالش ها و راه کارهای توسعه صادرات غیرنفتی طی دوره 91-1371 خواهد پرداخت. در تحقیق حاضر، با توجه به اینکه هدف شناسایی چالش ها و عوامل اثرگذار بر صادرات غیرنفتی می باشد، لذا از روشهای آماری با استفاده از دو نرم افزار spss و eviews برای تجزیه و تحلیل دیتاها استفاده می گردد. نتایج این مطالعه حاکی از آن است که متغیرهای تولید ناخالص داخلی و نرخ موثر ارز مهمترین عوامل تعیین کننده صادرات غیر نفتی می باشد. این نتایج نشان می دهد که تأثیر این دو متغیر بر صادرات غیر نفتی، مثبت و معنی دار می باشد. همچنین صادرات غیر نفتی تغییرات همسویی با تغییرات تولید ناخالص داخلی کشور دارد، بدین معنی که رشد اقتصادی در هر دوره می تواند با افزایش توانمندیها و امکانات اقتصادی کشور، زمینه افزایش صادرات غیر نفتی را فراهم نموده و قدرت رقابتی تولیدکنندگان داخلی را در بازارهای جهانی افزایش دهد. بنابراین نتیجه می گیریم گسترش رشد اقتصادی به رشد صادرات غیرنفتی کمک خواهد کرد.