هدف این پژوهش بررسی و تحلیل دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران طی دو دوره (1384-1376) و (1391-1384) ، یعنی دوره ریاست جمهوری سید محمد خاتمی و محمود احمدی نژاد می باشد،و لذا با این سئوال اصلی که "دیپلماسی فرهنگی دولتهای سید محمد خاتمی و احمدی نژاد چه نتایج و دست آوردهایی را برای سیاست خارجی ایران به ارمغان آورده است؟"مبانی تحقیق با تعریف از دیپلماسی فرهنگی ، دیپلماسی فرهنگی حوزه ای از دیپلماسی است که به برقراری ،توسعه و پیگیری روابط با کشورهای خارجی از طریق ابزار فرهنگ،هنر و آموزش می پردازد و به صورت فرآیند موثری فرهنگ یک ملت به جهان بیرون عرضه می شود و خصوصیات منحصر به فرد فرهنگی یک کشور در سطوح دو جانبه و چند جانبه ترویج می یابد.به منظور بررسی تطبیقی روند دیپلماسی فرهنگی و نتایج آن طی دو دوره فوق الذکر در فصل سوم به تشریح گفتمان های سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران پرداخته شده است و با تحلیل و بررسی رویکرد گفتگوی تمدنها از منظر تنش زدایی در این دوره باعث گردید که ایران در معادلات منطقه ای و بین المللی مطرح و تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد. درحالی که طی دوره 91-1384،نظریه گفتمان چالشی خاص سیاست خارجی احمدی نژاد که مبتنی بر دیپلماسی تهاجمی – حق طلبانه استوار بود،دیپلماسی فرهنگی ایران در معرض چالش های عمده ای در سطوح منطقه ای و جهانی قرار گرفت و لذا از منظر تطبیقی ، سیاست تنش زدایی دوره 84-1376 در گسترش و کارآیی دیپلماسی فرهنگی ایران موثرتر بوده است.