هدف از این پژوهش، تعیین اثر 3 شدت متفاوت ضرب آهنگ پاروزنی بر اقتصاد کایاک، لاکتات خون و ارتباط این متغیرها با ویژگی های آنتروپومتریکی منتخب قایقرانان کایاک مرد نخبه تیم ملی بود. 7 قایقران مرد عضو تیم ملی کایاک با وزن 2/5±7/80 کیلوگرم و توده چربی 8/0±86/23درصد شرکت داشتند. یک پروتکل زیر بیشینه به منظور اندازه گیری اکسیژن مصرفی انجام شد و اندازه های آنتروپومتریکی جمع آوری گردید. پروتکل آزمون از سه مرحله با ضرب آهنگ های 70، 80 و 90 ضربه در دقیقه تشکیل شده بود که مرحله 1000 متری آزمون در سه روز و هر روز یک ضرب آهنگ برای هر آزمودنی انجام شد. تفاوت معناداری بین اقتصاد کایاک طی سه ضرب آهنگ پاروزنی 70، 80 و 90 ضربه در دقیقه وجود داشت. تغییرات اقتصاد کایاک بین دو فاز 70 و 80 ضربه افزایش معنادارتری نسبت به تغییرات بین دو فاز 80 و 90 ضربه نشان داد. از سوی دیگر، ارتباط معناداری بین اقتصاد کایاک و هزینه انرژی در ضرب آهنگ های مختلف و قد نشسته، دور بازو، دور قفسه سینه، دور ران و عرض شانه وجود نداشت. نتایج حاصل از داده های مطالعه ی حاضر اثر افزایش ضرب آهنگ از 70 به 90 ضربه در دقیقه را بر اقتصاد پاروزنان کایاک نشان داد. با توجه به این یافته ها پیشنهاد می شود که پاروزنان کایاک تا جایی که امکان دارد در محدوده سیستم هوازی ولی نزدیک به آستانه لاکتات خود تمرین کنند تا با سازگاری و بالا بردن آستانه لاکتات، از تجمع لاکتات بیشتر جلوگیری کنند و از این طریق، هم خستگی را به تاٌخیر اندازند و هم از کاهش اقتصاد جلوگیری کنند.