هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین شفقت خود و رضایت زناشویی با میانجی گری وظیفه شناسی در بین کارمندان متاهل دانشگاه شهید چمران اهواز بود. 200 کارمند دانشگاه شهید چمران از طریق روش نمونه گیری داوطلب انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده پرسشنامه شفقت- خود، پرسشنامه شخصیتی پنج عاملی نئو (neo-ffi) و مقیاس رضایت زناشویی بودند. ارزیابی مدل فرضی با استفاده از روش تحلیل مسیر و از نرم افزار amos/16 انجام گرفت. یافته ها نشان داد که بین متغیرهای شفقت-خود با وظیفه شناسی و وظیفه شناسی با رضایت زناشویی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. اما بین شفقت-خود و رضایت زناشویی رابطه ای دیده نشد. همچنین یافته ها نشان داد که وظیفه شناسی میانجی رابطه بین شفقت خود و رضایت زناشویی است.