این پایان نامه به چگونگی بازنمایی زن دوم در سینمای ایران در طی دو دهه 1370 و 1380 می پردازد. برای نیل به این هدف ابتدا به مرور تاریخی حضور زن دوم در سینمای ایران پرداخته ایم و سپس در بخش نظری مفاهیم مربوط به بازنمایی و سینما به مثابه رسانه را بررسی کرده ایم. در ادامه با شرح نظریه‎های حوزه بازنمایی و نشانه شناسی چارچوب نظری پژوهش را تدوین نموده ایم. روش تحقیق در پایان نامه پیش رو کیفی ست و از تکنیک نشانه شناسی استفاده کرده ایم. بر اساس الگوی سلبی و کاودری، رمزگان فنی و با به کارگیری رمزگان روایی بارت، ارجاعات و دلالت های موجود در متن فیلم، مشخص شده است. با تمرکز بر این الگوها، سعی بر این بوده که در چهار فیلم: «شوکران»، «زن دوم»، «پاتو زمین نذار» و «زندگی خصوصی» که برگزیده شده اند، شخصیت زن دوم واکاوی و بازنمایی سینمایی از شخصیت زن دوم آشکار شود.