چکیده این پژوهش شامل سه غشا جهت جداسازی چهار تا گاز و مشخصه یابی غشای پلی یورتان، غشاهای آلیاژی پلی - یورتان/پلی(آلیل آمین) و همچنین غشاهای نانو کامپوزیت پلی یورتان/ پلی(آلیل آمین)/سیلیکا به منظور بررسی خواص جداسازی گاز می باشد. اثر ترکیب درصد آلیاژ و درصد وزنی نانو ذرات سیلیکا بر خواص تراوایی گازهای نیتروژن، اکسیژن، متان و سولفیدهیدرژن مورد بررسی قرار گرفت به منظور بررسی اثر ترکیب درصد پلی (آلیل آمین) بر خواص جداسازی گاز غشاهای آل یاژی پلی یورتان/پلی (آلیل آمین) تهیه شدند. نتایج طیف سنجی ft - ir غشاهای آلیاژی تهیه شده نشان می دهد که با ورود پلی (آلیل آمین) به بستر پلی یورتان، جدایش فازی موجود بین قطعه سخت و نرم کاهش می یابد که ناشی از ایجاد پیوند هیدروژنی بین گروه n - h پلی (آلیل آمین) و گروه n - h موجود درقطعه سخت پلی یورتان می باشد. تصاویر sem تهیه شده نشان می دهد که آلیاژهای پلی یورتان/پلی (آلیل آمین)، آلیاژهای امتزاج پذیر می باشد. نتایج عبور گازها نشان می دهد که با افزایش مقد ار پلی (آلیل آمین) در غشاهای آلیاژی، تراوایی گازها کاهش و گزینش پذیری افزایش می یابد. پس از انتخاب غشای آلیاژی مناسب، به منظور بررسی اثر نانوذرات سیلیکا بر خواص تراوایی غشاهای آلیاژی، نانوذرات سیلیکا به روش سل - ژل ساخته شد و غشاهای نانوکامپوزیتی پلی یورتان /پلی (آلیل آمین)/سیلیکا بر پایه غشاهای آلیاژی حاوی نسبت 08 : 08 از پلی یورتان:پلی (آلیل آمین) تهیه شد و مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمون های ft - ir و sem بیانگر توزیع مناسب نانو ذرات در بستر آلیاژ بود. افزایش نانو ذرات (از 5 / 0 تا 35 درصد وزنی) در غشاهای آلیاژی منجر به کاهش تراوایی گازها و افزایش گزینش پذیری مربوط به غشای نانوکامپوزیتی حاوی 35 درصد وزنی نانو ذرات سیلیکا شد. کلمات کلیدی : جداسازی گاز، غشای آلیاژی، غشای نانو کامپوزیت، پلی یورتان، پلی (آلیل آ مین)، سیلیک ا