پایان نامه حاضر، درصدد است با بازخوانی و تحلیل آرای عرفانی بدیع الزمان نورسی که در کلیات رسائل النور ارائه شده است، گامی ولو کوچک در جهت شناساندن بهتر و بیشتر این عارف برجسته معاصر، به جامعه علمی ایران بردارد. بر اساس شواهد و قراین، نورسی ابتدا بر طریقت نقشبندیه سیر و سلوک می کرده است؛ اما سرانجام با الهام از قرآن، طریقت نوری را بر پایه چهار اصطلاح قرآنی: عجز، فقر، شفقت و تفکر ابداع کرد که در کلیات رسائل النور تبیین نموده است، بررسی تطبیقی به ما نشان می دهد که بدیع الزمان نورسی ضمن پذیرش محاسن بی شمار تصوف و طریقت ها، نیز به ذکر آسیب ها و زیان های طریقت ها پرداخته، از مزایای آن ها در طریقت خود بهره برده است؛ به ویژه تأثیرپذیری وی از طریقت نقشبندیه مشهودتر است. پژوهشگر شیوه کتابخانه ای را برای پژوهش خود انتخاب کرده است.