پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش هیجانی و تعلل ورزی با خودکارآمدی وپیشرفت تحصیلی در بین دانش آموزان انجام گرفت . به این منظور 240 دانش آموز با میانگین سنی 2± 17 به روش چند مرحله ای– تصادفی انتخاب شدند وبه پرسشنامه های تعلل ورزی سولومون و بلوم 1984‚هوش هیجانی قربانی 1379‚خود کارآمدی عمومی شرر1982پاسخ دادند همچنین جهت اندازه گیری پیشرفت تحصیلی از ملاک معدل استفاده شد . داده ها ی حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت . ارتباط آماری معنی داری بین پیشرفت تحصیلی ‚ خود - کارآمدی با هوش هیجانی دانش آموزان مشاهده نشد . اما بین تعلل ورزی با خود کارآمدی و پیشرفت تحصیلی رابطه معنا دار وجود داشت .همچنین بین خودکارآمدی وپیشرفت تحصیلی رابطه معنا دار بدست آمد.