برای بررسی اثر تیمارهای اسانس های گیاهی روی عمر گل جایی گل های بریده رز و نرگس، آزمایش های فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار برای گل رز و 3 تکرار برای گل نرگس انجام گرفت. تیمارهای مورد استفاده برای گل شاخه بریده رز شامل اسانس آویشن، اکالیپتوس و پونه، هر کدام در دو سطح (250 و 500 میلی گرم در لیتر) به صورت بلند مدت (استاندارد) و شاهد بودند. آزمایش در دمای محیط 1±20 درجه سانتی گراد انجام گرفت. تیمارهای مورد استفاده برای گل بریده نرگس شامل اسانس آویشن، اکالیپتوس و پونه هر کدام در دو سطح (50 و 100 میلی گرم در لیتر) به صورت بلند مدت(استاندارد) در دو دمای 2±21 و 2±10 درجه سانتی گراد بودند. نتایج این پژوهش نشان داد که تیمارهای مورد استفاده، عمر گل جایی گل ها را به طور معنی داری افزایش دادند. بیشترین عمر گل جایی گل بریده رز در رقم آوالانچ مربوط به تیمار اسانس اکالیپتوس (در هر دو غلظت به کار رفته) بیش از (11 روز) بود، در حالی که در تیمار شاهد در همین رقم (8 روز) و در گل بریده رز رقم دلسویتا مربوط به تیمار اسانس پونه (در هر دو غلظت به کار رفته) به مدت (9 روز ) و در تیمار شاهد در این رقم کمتر از (6 روز ) بوده است. همچنین این تیمارها باعث جذب بیشتر محلول نگهدارنده و افزایش وزن تر نسبی و قطر گل بیشتر و کاهش پژمردگی گلبرگ شدند. در گل های بریده تیمار شده، محتوای کلروفیل بیشتری در برگ ها نسبت به تیمار اسانس آویشن و شاهد مشاهده شد. همچنین تیمارهای اسانس های گیاهی همراه با کاهش ph محلول نگهدارنده، عمر گل جایی را بهبود بخشیدند. تیمارهای اسانس های گیاهی باعث کاهش رشد و تکثیر میکروارگانیزم های درون محلول نگهدارنده شدند و تا حد زیادی از رشد باکتری های سودوموناس و اشرشیا کولی و کپک ها جلوگیری کرده بودند. در گل بریده نرگس، بیشترین عمر گل جایی (75/6 روز) مربوط به تیمار اسانس پونه با غلظت(100 میلی گرم در لیتر) در دمای 10 درجه است و کمترین عمر گل جایی حدود (3 روز) مربوط به دمای 21 درجه سانتی گراد و در تیمار شاهد بوده است. همچنین کمترین درصد پژمردگی مربوط به تیمار اسانس پونه (100 میلی گرم در لیتر) در 6 تا 8 روز بعد از اعمال تیمار بود. نتایج این پژوهش نشان داد، تیمارهای بلند مدت اسانس های گیاهی قابل توصیه است. همچنین نگهداری گل های بریده در دمای پایین، عمر گل جایی را افزایش می دهد.