قارچهای عامل پوسیدگی ریشه و طوقه چغندرقند همواره از تهدیدکنندگان جدی تولید این محصول به شمار می روند. براساس نتایج بدست آمده از این تحقیق، میزان آلودگی ناشی از این بیماری در مزارع چغندرقند نواحی مختلف استان اصفهان بین یک تا بیست درصد تغییر می کند. این امر لزوم مبارزه با این بیماری را نشان می دهد. طی نمونه برداریهای مکرر از مناطق مختلف استان، هفت جدایه متعلق به گونه rhizoctonia solani بدست آمد. همه این جدایه ها متعلق به گروه آناستوموزی چهار بودند. از آنجایی که این تعداد جدایه فقط سه و نیم درصد جدایه های بدست آمده از ریشه های پوسیده را شامل می گردید، نمی توان این گونه را مهم را عامل ایجاد این بیماری در استان اصفهان نامید. 96/5 درصد بقیه قارچها، شامل fusarium (69 درصد)، rhizopus (هشت درصد)، phoma (شش درصد)، aspergillus (چهار درصد) و pythium (سه و نیم درصد) بودند. در این تحقیق مقاومت 27 رقم تجاری و لاین در مرحله گیاهچه و گیاه بالغ در گلخانه بخش تحقیقات آفات و بیماریهای گیاهی اصفهان نسبت به r.solani (ag-4) مورد ارزیابی قرار گرفت . در بررسی مقاومت در مرحله گیاهچه دو روش مایه زنی شامل استفاده از دانه های جو آلوده به رایزوکتونیا و استفاده از اینوکلوم مایع به کار رفت . جهت ارزیابی میزان مقاومت در مرحله گیاهچه، درصد بقای گیاهچه های مایه زنی شده نسبت به درصد بقای گیاهچه های شاهد در یک دوره سه هفته ای ثبت گردید. ضریب همبستگی حاصل از این دو روش r 0/54 بود. لذا این دو روش می توانند جایگزین یکدیگر شوند. ارقام و لاینهای 20278-hm1833، 20277، h4635، 8001-70 و 16402 نسبت به این قارچ در مرحله گیاهچه مقاوم بودند. به منظور ایجاد آلودگی مصنوعی جهت بررسی مقاومت در مرحله بلوغ پای هر بوته دو و نیم گرم اینوکلوم اضافه گردید. واکنش ارقام و لاینهای مختلف مطابق با روش استاندارد بین المللی (مقیاس صفر تا هفت ) مورد ارزیابی قرار گرفت . دو رقم 20315-com ete و 41rt در این مرحله نسبت به قارچ مذکور مقاومت نشان دادند. همچنین ارتباط زیادی بین میزان مرگ و میر برگها و مقاومت در مرحله بلوغ مشاهده نگردید.