ادبیات فارسی به عنوان یک ادبیات پویا در طول دوران ها دچار دگرگونی ها، نقاط عطف و پذیرش گونه ها و سبک های گوناگون بوده است. شعر فارسی از دوران رودکی سبک های گوناگونی چون خراسانی، عراقی، هندی و... را تجربه کرده است. با انقلاب مشروطه و باز شدن دروازه های غرب به روی شاعران و نویسندگان و برگردان آثار غربی، این دگرگونی ها و پذیرش ها سرعت و حجم بیش تری یافتند. بسیاری از المان های موجود در سبک شناسی غربی در آثار گذشته ی فارسی وجود داشت و باقی آن نیز به صورت آگاهانه و یا ناخودآگاه در اثر خوانش آثار غربی وارد شعر فارسی شدند. از جمله ی این جریان ها جریان پست مدرن است که با تلاش شاعران و نویسندگان در دهه ی هفتاد پا گرفت. جریانی که برخی از عناصرش در بعضی آثار داستانی پیش از دهه ی هفتاد نیز به چشم می خورد. در این پژوهش شعرهای پست مدرنیستی ای که در قالب های کلاسیک شعر فارسی سروده شده اند بررسی می شوند.