در مناطق خشک و نیمه خشک کشور، آب به عنوان محدود کنندهترین سهم تولید، اولویت کشت را تعیین می کند واز روزگاران گذشته، کشاورزان خطه خراسان به اصل مهم افزایش بهرهوری آشنا و به کشت وکار محصول زعفران کمتوقع نسبت به آب، پرداختهاند. شهرستان باخرز با سطح 3300 هکتار ، رتبه سوم زعفران خراسان رضوی را داشته و اکثریت خانوارهای روستایی به کشت وکار این محصول اشتغال دارند. لذا با توجه به توسعه کشت آن در سال های اخیر، در این پژوهش سعی شده به روش توصیفی و تحلیلی، ضمن بررسی اثرات اقتصادی اجتماعی کشت زعفران در منطقه، با توجه به رویکرد کشاورزی پایدارکه دیدگاهی فراتر از اقتصاد تولید و مصرف است، اثرات زیست محیطی آن نیز ارزیابی شود. جامعه آماری پژوهش شامل زعفران کاران 13 روستای دهستان بالاولایت شهرستان باخرز است. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران ،272 خانوار روستایی تعیین گردید و با سرپرستان آنها به روش تصادفی ساده و سیستماتیک، مصاحبه حضوری بعمل آمده و نسبت به تکمیل پرسشنامه اقدام شده است. بررسی اثرات اقتصادی زعفران بر خانوارهای روستایی با آزمون t-test باسطح معنی¬داری برابر 000.0تایید شد، اثرات اجتماعی نیز با متغیرهای «میزان رضایت از زعفرانکاری»، «تمایل به ادامه زعفرانکاری»، « تمایل به روستازیستی و کاهش مهاجرت¬ در بین زعفرانکاران»، نتایج آزمون t-test ، با سطح معناداری برابر 0.000 تایید گردید. ضمنا کلیه عملیات تولید زعفران به جز مرحله داشت که از کودهای شیمیایی و قارچ کش¬ها استفاده می¬شود، سایر مراحل تولید تقریبا با کشاورزی پایدار مطابقت داشته و لذاپیشنهاد می¬شود، مزایای تولید ارگانیک در منطقه آموزش و ترویج شود.