ﻣﻄﺎﻟﻌـﻪ حاضر با هدف ﺗﻌﯿﯿـﻦ نیازمندی چربی و تاثیرات میزان ﭼﺮﺑﯽ جیره ﺑﺮ شاخص های رﺷـﺪ و ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷـﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﺑﺪن ماهیان بستر (♂ huso huso ♀ × acipenser ruthenus) جوان در تغذیه زمستانی اﻧﺠﺎم ﺷـﺪ. برای انجام این آزمایش تعداد 150 ماهی با میانگین وزنی 2 ± 200/3 گرم در قالب طرح کاملاً تصادفی در پنج تیمار و سه تکرار تقسیم شدند. ماهی ها پس از یک هفته سازگاری به وسیله 5 ﺟﯿـﺮه حاوی ﻧﯿﺘـﺮوژن یکسان (40 درﺻﺪ ﭘﺮوﺗﺌﯿـﻦ ﺧﺎم) و ﺳـﻄوح ﭼﺮﺑﯽ متفاوت شامل 10، 13، 16، 19 و 22 درصد مورد تغذیه قرار گرفتند و 3 بار در روز در حد سیری به مدت 50 روز غذادهی شدند. نتایج نشان داد که برخی شاخص های رشد از جمله افزایش وزن، درﺻﺪ اﻓﺰاﯾﺶ وزن، ﻧﺮخ رﺷﺪ وﯾﮋه، ﺿﺮﯾﺐ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻏﺬاﯾﯽ، نرخ ﺑﺎزده ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ و کارایی غذا به طور معنی داری تحت تاثیر سطوح مختلف چربی جیره قرار گرفتند (p <0/05 ). اختلاف معنی داری در فاکتور وضعیت، شاخص کبدی و شاخص احشایی وجود نداشت ( p>0/05 ). تجزیه تقریبی لاشه نشان داد که محتوای چربی، رطوبت و پروتئین کل بدن تحت تاثیر جیره ها قرار گرفته اند. بالاترین درصد چربی لاشه و پایین ترین درصد رطوبت لاشه در ماهیان تغذیه شده با جیره 22 درصد چربی محاسبه شد، همچنین بالاترین درصد رطوبت لاشه و پایین ترین درصد چربی لاشه در ماهیان تغذیه شده با جیره 10 درصد چربی مشاهده شد (p <0/05 ). پایین ترین درصد پروتئین لاشه در ماهیان تغذیه شده با جیره 10 درصد چربی مشاهده شد (p <0/0 5). هیچ اختلاف معنی داری در شاخص های خونی در بین تیمارها مشاهده نشد (p >0/05 ). یافته های این تحقیق نشان داد افزایش میزان چربی تا سطح 13 درصد بهبود عملکرد رشد را به همراه داشت. بر این اساس میزان بهینه چربی جیره در تغذیه زمستانی برای ماهیان بستر می تواند حدود 13درصد باشد.