هدف اصلی پژوهش ارزیابی اثربخشی دوره های آموزش ضمن خدمت پرستاران بیمارستان های شهر کرمان بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی نسبی تعداد 271 نفر پرستار و با روش نمونه گیری کل شمار تعداد 74 نفر سرپرستار به عنوان حجم نمونه از جامعه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه مشعلی و همکاران (1389) بود که پس از محاسبه روایی و پایایی بین نمونه ها توزیع گردید. نتایج پژوهش نشان داد که میانگین اثربخشی دوره های آموزش ضمن خدمت در بیمارستان های خصوصی و دولتی شهر کرمان از دیدگاه پرستاران، از سطح قابل قبول و مطلوبی برخوردار نیست و از نظر سرپرستاران از سطح قابل قبولی برخوردار است اما از سطح مطلوبی برخوردار نیست. هم چنین نتایج نشان داد که در بین بیمارستان های خصوصی و دولتی از دیدگاه پرستاران و سرپرستاران از میان 4 بعد الگوی ارزیابی اثربخشی کرکپاتریک (واکنش، یادگیری، رفتار، نتایج) بیشترین اثربخشی دوره های آموزشی ضمن خدمت در بعد نتایج مشاهده شده است و در مقابل کمترین میزان مربوط به بعد واکنش است و به طور کلی پرستاران و سرپرستاران شاغل در بیمارستان های خصوصی، اثربخشی دوره های آموزش ضمن خدمت را بهتر از بیمارستان های دولتی ارزیابی کردند.