علم تاریخ ازجمله عرصه هایی است که به دلیل جذابیت و شکل روایت گونه خود، ازطرف پر مخاطب ترین و تأثیرگذارترین رسانه، یعنی سینما و تلویزیون، برای داستان پردازی و جذب مخاطب استفاده می شود. این گستردگی مخاطب، تعاملی دوسویه میان تاریخ و رسانه، درجهت ارائه صحیح تاریخ به مردم ایجاد نموده است. شیوه این تعامل دارای اهمیت و برای کارشناس تاریخ مهم است که همراه با صداقت و وفاداری فیلم ساز به متن تاریخ باشد. دغدغه اصلی این پژوهش نیز میزان وفاداری فیلم سازان دهه 70 و 80 شمسی، در بازنمایی دوران رضاشاه به متن تاریخ، بدون هرگونه تحریف می باشد. در این مسیر ابتدا جمع آوری داده ها از میان سریال های این دو دهه صورت گرفته و سپس با روشی تطبیقی – تحلیلی به بررسی کلی و مقایسه ای فیلم ها با یکدیگر و نیز انطباق روایات تاریخی فیلم ها با منابع و کتاب های تاریخی دوره رضاشاه پرداخته شده است. نتیجه اینکه، فیلم سازان در تصویر گری گوشه هایی از این دوره با رویکردهای سیاسی، فرهنگی و اجتماعی، گاه به متن تاریخ وفادار بوده و گاه راه اغراق، زیاده یا کم گویی پیموده و روایت تاریخی را تا سطح داستانی مخاطب پسند تنزل بخشیده اند. تعدادی از سریال ها رویکرد سیاسی صرف و برخی نیز به لایه های فرهنگی توجه بیشتری داشته اند.