مهارت گفتاری یکی از مهمترین مهارت ها در فراگیری زبان می باشد. تعداد زیادی از زبان آموزان در پی فراگیری زبان خارجه هستند به امید اینکه بتوانند به زبان دوم مکالمه کرده و ارتباط برقرار کنند. فاکتورهای زیادی در مهارت گفتاری تاثیر می گزارند و یکی از مهمترین این فاکتورها، فاکتورهای شخصیتی می باشند. از نظر بسیار ی از متخصصان امر آموزش فاکتورهای شخصیتی مهارت گفتاری را تحت تاثیر میگزارند و از بین فاکتورهای شخصیتی، برو نگرایی/درونگرایی مخصوصا تاثیر بیشتری دارند. هدف تحقیق حاضر نیز این است که ببیند کدام یک از این دو فاکتور شخصیتی با مهارت گفتاری رابطه دارد. برای دست یابی به این هدف، تعدادی زبان آموز انتخاب شده و در مرحله اول از آنها تست تافل گرفته شد تا از همگن بودن شان اطمینان حاصل شود. سی نفر از بین این گروه به عنوان سطح متوسطه انتخاب شدند. در مرحله بعد تست شخصیتی آیزنگ از شرکت کنند گان گرفته شد تا مشخص شود کدام گروه برون گرا و کدام گروه درون گرا هستند. پس از گرفتن این تست مشخص شد که دوازده نفر از شرکت کنند گان درون گرا و هجده نفر برون گرا هستند. در مرحله سوم تست مهارت گفتاری از شرکت کنندگان گرفته شد و آن به این صورت بود که زبان آموزان در مورد موضوعاتی از پیش تعیین شده برای مدت پنج دقیقه صحبت کردند و مکالمات شان ضبط شد و توسط دو مدرس آیلتس در پنج بخش دقت، تلفظ، پیچیدگی ،روانی و برآورد کلی معنایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از تست شخصیتی و مهارت گفتاری با نرم افزار اس پی اس اس محاسبه شد. چون هدف یافتن رابطه و همبستگی بین متغیرهای تحقیق بود این رابطه سنجیده شد و نتایج نشان داد که برون گرایی و درون گرایی با مهارت گفتاری رابطه بسیار کمی دارند بدین معنا که در بین تمام بخش های مهارت گفتاری فقط رابطه مثبت بین برون گرایی و روانی و رابطه منفی بین درون گرایی و برآورد کلی معنایی وجود داشت و در سایر بخش های مهارت گفتاری هیچ گونه رابطه معناداری مشاهده نشد. در زمینه تفاوت بین برون گراها و درون گراها در مهارت گفتاری نیز تنها در روانی زبان تفاوت بین این دو گروه وجود داشت و آن به این صورت بود که برون گراها بهتر از درون گراها در این بخش عمل کردند. در سایر بخش های مهارت گفتاری هیچ تفاوتی بین برون گراها و درون گراها مشاهده نشد.