در این پژوهش نگرش دو نسل 18 تا 25 سال و نسل 42 تا 50 سال در مفهوم پردازی رابطه عاشقانه بررسی شد. این پژوهش درصدد پاسخگویی به پرسشهایی از قبیل نگرش افراد به عشق، شناخت برخی مفاهیم مرتبط با حوزه عاشقانه و ترسیم ابعاد مختلف عشق در نگرش دو نسل بود و استراتژی های مورد استفاده ی دو نسل را مورد بررسی قرار داد. این پژوهش با استفاده از روش کیفی با رویکرد نظریه پردازی داده محور (نظریه مبنایی) و بکارگیری تکنیک مصاحبه ی نیم ساخت یافته انجام شد. همچنین از شیوه ی نمونه گیری هدفمند برای نمونه گیری از میان نسل جوان پس از جنگ 18 تا 25 سال مجرد و نسل انقلاب 42 تا 50 سال که به زعم خویش عشق را تجربه کرده اند، استفاده شد. با استفاده از روش کدگذاری داده ها، مقوله هایی به دست آمد که با تحلیل آنها ازنگرش افراد درباره ی عشق تیپولوژی هایی ارائه گردید. تحقیق نشان می دهد که عواملی نظیر چرخه زندگی، جنسیت، دین، تغییرات اجتماعی، مصرفی شدن و بازاندیشی مهمترین عواملی بوده که نگرش افراد درباره ی عشق را تحت تأثیر قرار داده است. همچنین یافته ها مبین آن است که نسل جوان بیشتر طرفدار ارزشهای فرامادی هستند و در روابط عاشقانه ی خود در زمینه ی عاطفی و عقلانی خود پیرو بوده اند، .ولی بدلیل گرایش نسل 42 تا 50 سال به ارزشهای مادی، این نسل، بیشتر دچار ارزشهای محاط شدگی هستند. در بین زنان نسل 42 تا 50 سال تبدیل عشق به رویداد غیر قابل تکرار یا مفهومی مربوط به گذشته بدست آمد. به این معنی که زنان با قرارگرفتن در دوره ای از زندگی که با فرزند آوری شان در ارتباط است امکان تجربه رابطه عاشقانه برایشان محدود شده است.ولی این مسئله در بین مردان به ندرت دیده شده است.