گوجه فرنگی دومین سبزی پر ارزش از نظر اقتصادی می باشد. یکی از بیماری های مهم این گیاه که سالانه مقادیر زیادی از محصول گوجه فرنگی را از بین می برد، بیماری لکه موجی می باشد. عامل ایجاد این بیماری گونه های مختلف قارچ alternaria می باشد. به منظور شناسایی گونه های مختلف جنس alternaria از برگ ها و میوه های گوجه فرنگی آلوده به بیماری لکه موجی از مزارع مختلف در استان اصفهان نمونه برداری صورت گرفت. عامل بیماری زا از نمونه های مشکوک جداسازی و خالص سازی شد. در این مطالعه 200 جدایه از جنس alternaria جداسازی شد. برای شناسایی، جدایه ها روی محیط کشت potato carrot agar در دمای c?25-20 و در شرایط نوری 8 ساعت روشنایی (لامپ سفید فلورسنت) و 16 ساعت تاریکی قرارگرفتند. جدایه های خالص سازی شده جنس alternaria با استفاده از کلید شناسایی آلترناریا در سطح گونه شناسایی شدند. جدایه ها متعلق به نُه گونه a. alternata، a. infectoria، a. arborescens، a. dumosa، a. radicina، a. petroselini، a. tomaticola، a. merytae و a. mimiculaبودند. گونه a. infectoria بیشترین فراوانی را نسبت به سایر گونه ها داشت. گونه های a. tomaticola ، a. merytae و a. mimicula برای اولین بار از ایران گزارش و توصیف شدند. آزمون بیماری زایی در شرایط گلخانه در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تکرار روی رقم rutgers انجام شد. نتایج حاصل از مقایسه میانگین ها بر اساس آزمون چند دامنه ای دانکن در سطح 1 درصد و 5 درصد نشان دادند که شدت بیماری زایی بین گونه های مختلف دارای اختلاف معنی دار نمی باشد. در این آزمون تفاوتی در زمان ظهور نشانه های بیماری وجود نداشت. بیماری زایی تمام گونه های شناسایی شده روی گوجه فرنگی به اثبات رسید. جهت بررسی روابط بین گونه ها، ناحیه igs انتخاب شد. پس از استخراج dna ناحیه igsبه وسیله آغازگرهای gva#30 و igs27 در پنج گونه a. alternata، a. infectoria، a. arborescens، a. dumosa و a. tomaticolaتکثیر شد. قطعات تکثیر شده اندازه بین 2900-2200 جفت باز داشتند. با استفاده ازآنزیم های برشی dra?، hind? و ecor? هضم آنزیمی انجام شد. نتایج حاصل از pcr-rflp نشان داد گونه های a. alternata و a. tomaticola با وجود تفاوت های مرفولوژیکی زیادی که دارند ضریب تشابه بالایی از نظر ژنتیکی در ناحیه igs نشان دادند. دو گونه a. dumosa و a. arborescens از نظرمرفولوژیکی شباهتهایی از نظر شکل کنیدی ها و تفاوتهایی از نظر نحوه رشد و اندازه کنیدیوفور دارند که از نظر ژنتیکی با 56% تشابه از یکدیگر تفکیک شدند. گونه های a. arborescens و a. dumosa از گونه های a. alternata ، a. tomaticola و a.infectoria با ضریب تشابه 43 در صد تفکیک شدند و گونهa. infectoria از دو گونه a. alternata و a. tomaticola با ضریب شباهت 68 درصد تفکیک شد.

در این پژوهش تاثیر10 قارچ کش بر رشد میسلیومی و میزان جوانه زنی کنیدیوم های قارچ های botrytis cinerea، lecanicillium muscarium و beauveria bassiana مورد بررسی قرار گرفت. در بررسی جوانه زنی کنیدیوم قارچ ها تحت تیمار قارچ کش ها، بنومیل با50ic برابر با 0/218 و 0/048 میلی گرم بر لیتر به ترتیب بر روی b. bassiana و l. muscarium و قارچ کش کاربندازیم با50ic برابر با 0/097 میلی گرم بر لیتر و بعد از آن قارچ کش های بنومیل، مانکوزب، استروبی، کلروتالونیل، آیپرودیون+کاربندازیم، کاپتان و زینب، روی قارچ b. cinerea بیشترین بازدارندگی را داشتند. همچنین اکسی کلرور مس با50ic برابر با 1380/94میلی گرم بر لیتر بر روی b. bassiana و قارچ کش بردو با50ic برابر با 147/6و 1096/902 میلی گرم برلیتر به ترتیب بر روی l. muscarium و b. cinerea کمترین بازدارندگی را داشتند. رشد میسلیومی قارچ ها تحت تیمار قارچ کش ها بعد از سه و هفت روز مورد بررسی قرار گرفت و در هر دو زمان کاربندازیم با50ic برابر با 0/015 و 0/016 به ترتیب بعد از سه و هفت روز برای قارچ l. muscarium و 50ic برابر با 0/076بعد از سه روز و 0/112 بعد از هفت روز، برای b. bassiana بیشترین بازدارندگی را داشت.همچنین روی قارچ b. cinerea قارچ کش بنومیل با50ic برابر با 0/036 بعد از سه و هفت روز بیشترین تاثیر را در جلوگیری از رشد میسلیومی از خود نشان داد و قارچ کش های کاربندازیم، آیپرودیون+کاربندازیم، استروبی، کلروتالونیل، مانکوزب، زینب، بردو، کاپتان و اکسی کلرور مس پس از گدشت سه روز به ترتیب بیشترین تاثیر را بر رشد میسلیومی این قارچ داشتند. در این پژوهش تاثیر قارچ کش های اکسی کلرور مس، بنومیل و آیپرودیون + کاربندازیم که جزء رایج ترین قارچ کش ها در کنترل b. cinerea می باشند در غلظت های توصیه شده مزرعه ای، نصف غلظت توصیه شده مزرعه ای و دو برابر غلظت توصیه شده مزرعه ای، روی کارایی قارچ های بیمارگر در کنترل سفید بالک مورد بررسی قرار گرفتند. در این پژوهش بنومیل و آیپرودیون + کاربندازیم در دو برابر غلظت مزرعه ای بیشترین و اکسی کلرور مس در نصف غلظت مزرعه ای کمترین تاثیر را بر کارآیی این قارچ ها داشتند. در بررسی تاثیر قارچ کش ها در میزان جلوگیری از رشد زخم ناشی از b. cinerea مشخص گردید که تیمار بنومیل با قطر زخم 0/73 میلی متر و تیمار اکسی کلرور مس با قطر زخم 6/16 میلی متر به ترتیب بیشترین و کمترین اثر را در جلوگیری از گسترش این قارچ روی میوه داشتند. جدایه های متفاوتی از قارچ b. cinerea در مناطق مختلف اصفهان جمع آوری شدند و تاثیر قارچ کش ها بر میزان جوانه زنی کنیدیوم های آن ها مورد بررسی قرار گرفت.