اتصال تیر به ستون یکی از مهم ترین قسمت های یک سازه است که در صورت اجرای مناسب این قسمت سازه دارای رفتار مناسب به لحاظ شکل پذیری و ایجاد مکانیزم درست مفصل پلاستیک است. در هنگام زلزله به علت وجود نیروی محوری ، لنگر خمشی و نیروی برشی در گره اتصال تیر به ستون ، دچار تنش های زیادی می¬شود. در آیین نامه های جدید توجه خاصی به این قسمت از سازه شده است ولی درآیین نامه های قبلی به دلیل اینکه طراحی بر مبنای بارهای ثقلی بوده است، گره اتصال تیر به ستون در هنگام زلزله دارای رفتار مناسبی به لحاظ شکل پذیری و مکانیزم مفصل پلاستیک نیستند. از جمله روش های تقویت اتصال تیر به ستون به منظور افزایش ظرفیت خمشی و برشی، انتقال مفصل پلاستیک از داخل ستون به درون تیر و افزایش شکل پذیری سازه استفاده از ورقه های frp است. جهت بررسی تاثیر میزان آرماتور طولی تیر در اتصالات تقویت شده با frp، چهار اتصال تیر به ستون با مقدار آرماتورهای طولی متفاوت به عنوان نمونه های مبنا در نظر گرفته شد. سپس هرکدام از این چهار نمونه مبنا را با شش حالت تقویت شدند. جهت مدل سازی و آنالیز نمونه¬ها از نرم افزار abaqus استفاده شد. پس از بررسی نمودارهای بار-جابجایی و انرژی جذب شده- جابجایی، این نتیجه دریافت شد که با افزایش میلگرد طولی تیر، میزان افزایش ظرفیت باربری اتصال کاهش می¬یابد ولی میزان افزایش جذب انرژی بیشتر شده است. علاوه بر این برای هر مدل مبنا بهترین حالت تقویت نیز مشخص گردید.