پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه سبک های دلبستگی و رشد اجتماعی در دانش اموزان تک فرزندان و چند فرزندان مقطع راهنمایی در شهر اصفهان، انجام شد. این پژوهش توصیفی از نوع علّی- مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش مشتمل بر کلیه دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر اصفهان در سال تحصیلی 92-91 بوده است. روش نمونه گیری در این پژوهش تصادفی چند مرحله بوده است. در ابتدا از بین مناطق آموزشی شهر اصفهان دو منطقه آموزشی 3 و 4 به تصادف انتخاب گردید سپس از لیست اسامی مدارس غیرانتفاعی و دولتی این دو منطقه، به تصادف 8 مدرسه انتخاب شد. نمونه پژوهش شامل 90 نفر برای هر گروه بود که به تصادف از این مدارس انتخاب شدند. افراد نمونه به پرسش نامه های سبک دلبستگی هازان و شاور(1990) و مقیاس رشد اجتماعی وایترزمن(1976) پاسخ دادند. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار spss16 و با روش تحلیل مانوا، همبستگی و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین دو گروه تک فرزندان و چند فرزندان در هیچ یک ار سبک های دلبستگی(ایمن، دوسوگرا و اجتنابی) و رشد اجتماعی تفاوت معنی داری وجود ندارد. هم چنین نتایج نشان داد که بین دو جنس نیز در هیچ یک از متغیرهای پژوهش تفاوت معنی داری نیست. دررابطه بین سبک های دلبستگی نیز تنها سبک دلبستگی اجتنابی رابطه ننفی معنی دار با رشد اجتماعی داشته است و توان پیش بینی آن را داشت(0/05>p).