تهدید (threat) به عنوان یکی از جرایم پیچیده از جمله عوامل عمده و مهم سلب امنیت روانی و اراده آزاد افراد جامعه می باشد. تهدید از جمله موضوعات مهم و گسترده ایست که حقوقدانان در حوزه های مختلف از جمله حقوق جزاء، حقوق مدنی، حقوق بین الملل و سایر قوانین به آن پرداخته اند. در قوانین کیفری ایران نیز تهدید تحت عناوین و مصادیق گوناگون و گسترده ای از جمله تهدید به عنوان یک جرم مستقل (موضوع مواد 668 و 669 و 617 قانون تعزیرات)، تهدید در معاونت (موضوع ماده 126 ق.م.ا.)، تهدید در اکراه (موضوع ماده 153 ق.م.ا)، تهدید در اجبار، تهدید به عنوان یکی از عوامل مشدّده (موضوع ماده 652 قانون تعزیرات) و ... بیان شده است. گستردگی تهدید در حقوق جزاء باعث شده تا در این پایان نامه تحت سه فصل مجزاء به بررسی برخی از مصادیق تهدید پرداخته شود. در ابتدا سعی نموده ایم در کنار تهدید به بررسی برخی از مهم ترین مصادیق آن از جمله: أخاذی و اکراه، اضطرار و ... به عنوان عوامل رافع مسئولیت بپردازیم. همچنین سعی نموده ایم برخی از مصادیق تهدید در حقوق جزای عمومی را در قالب (تهدید در معاونت و تهدید در اکراه) بررسی نمائیم. تهدید در معاونت که در واقع می توان آن را یکی از مصادیق تحریک دانست بر خلاف تهدید در اکراه از عوامل رافع مسئولیت کیفری نمی باشد و شخص تهدیدشونده نیز مجازات می گردد. اما برخی از مصادیق تهدید در حقوق جزای اختصاصی تحت عنوان جرمی مستقل و بدون توجه به وقوع جرم دیگر و صرف تهدید توسط قانونگذار ذیل فصل بیست و دوم (مواد 668 و 669) قانون تعزیرات جرم انگاری شده است.