تلمیح یکی از شگردهای ادبی است که شاعران و سخنوران به وسیل? آن در کمترین کلمات، معانی بسیار و گسترده را در کلام خود می گنجانند و ظرفیت معنایی سخن خود را افزایش می دهند. از آن جا که عنصر تلمیح در مهم ترین آثار ادبی جهان بیشترین بار معنایی را بر عهده دارد و یکی از اساسی ترین های ذوق و خیال شاعر به شمار می آید، در شعر ظهیر فاریابی نیز انعکاس بارزی یافته است و در کنار سایر صور خیال و عناصر تصویرساز به خلق معانی و مضامین جدید در شعر او منجر شده است. در این پژوهش که به شیو? توصیفی _تحلیلی بر روی تمام اشعار دیوان ظهیرالدّین فاریابی صورت گرفته است، اشارات، بن مایه ها، عناصر و اجزای تلمیحات وی مورد بررسی و تأمل قرار گرفته است. تلمیح در شعر ظهیرالدّین فاریابی با ذوق و لطافت و توان و مهارت شاعر همراه است و بیانگر وسعت اطلاعات اساطیری، ملی، تاریخی، دینی و مذهبی اوست. ظهیر الدّین فاریابی با استفاده از عنصر تلمیح، تاریخ فرهنگ ادبی، دینی و در عین حال بار معنایی گفته های پیشینیان را به درون شعر خویش کشانده و بر غنای سخن و لطف شعر خود افزوده است.