صلاحیت دادگاههای نظامی ناظربه صلاحیت قضائی درمفهوم کلی،که عبارت است ازداشتن شرایط لازم وکافی قانونی برای تحقیق،محاکمه وصدوررأی قضائی است. هیچ شخصی نمیتواندفردی را مورد تحقیق ومحاکمه قراردهدوعلیه اورأی صادرکندمگراینکه صلاحیت قضائی لازم راداشته باشد. پس اگرفردی بدون صلاحیت قضائی،کسی راموردمحاکمه قراردهدومحکوم کند،نه تنهامحاکمه ورأی صادره ازناحیه وی اعتباری نداردبلکه ممکن است مرتکب جرم نیزشده باشد. بنابراین دادگاههای نظامی،صلاحیت رسیدگی به هیچ نوع جرمی راندارند؛مگرجرمهاییکه قانون به طورصریح اجازه داده است. درحقیقت قلمروصلاحیت دادگاههای نظامی،محدودومنصوص میباشد. این دادگاههاخارج ازحداقتضای نص،صالح برای رسیدگی به هیچ نوع جرمی نیستند. اصل 72 قانون اساسی به صراحت به این موضوعا شاره کرده است،باتوجه به مفاداصل مذکورمعلوم میشودکه قانون اساسی درقلمرودادگاههای نظامی چندقاعده مهم راموردتوجه قرارداده است.1-انتزاع دادستانی ودادگاههای نظامی ازسازمان نیروهای مسلح جمهوری اسلامی والحاق آن به قوه قضائیه. 2-حصرصلاحیت شخصی محاکم نظامی به اعضای نیروهای مسلح. 3-حصرصلاحیت ذاتی محاکم نظامی به جرایم مربوط به وظایف خاص نظامی یاانتظامی است. هدف ازاجرای پایانامه بررسی حیطه صلاحیت دادگاه نظامی دررسیدگی به جرایم خاص نظامی وانتظامی وتعارضات موجودبین صلاحیت دادگاه نظامی بادیگرمراجع وتشخیص وتعیین صحیح صلاحیت دادگاههااست. روش گرداوری مطالب به شیوه کتابخانه ای میباشد.