امروزه شبکه های اینترنت و مخابرات تلفنی بعنوان زیر ساختهای عمده ارتباطات مطرح هستند. در سالهای اخیر این دو تکنولوژی در مسیر رشد خود در حوزه های بسیاری به هم نزدیک شده اند. تلاشهای صورت گرفته برای یکپارچه سازی شبکه ارتباطات جهانی, منجر به پیدایش مفاهیمی از قبیل شبکه نسل آتی شده است که مجموعه ای از ایده هایی برای تلفیق شبکه های ارتباطی غیر همسان می باشد. از دیگر سو, رشد و گسترش فناوری ارتباطات و اطلاعات نیاز روز افزون به خدمات جدید و متنوع در حوزه این تکنولوژی را فراهم آورده است که در نتیجه مفهوم خدمت در دو تکنولوژی مزبور نقش محوری یافته اند. جهت ایجاد زیر ساخت لازم برای ارائه و دریافت و بصورت کلی مدیریت شبکه خدمات, مفهوم معماری سرویس محور و پیاده سازی اصلی آن, تکنولوژی سرویس های وب پدید آمده اند. تکنولوژی سرویس های وب زیر ساختی جهت تعریف, ثبت, ارائه, جستجو و دریافت سرویس های وب را ایجاد می کند. این تکنولوژی در ابتدا با هدف ارائه سرویس های وب طراحی شده است. اما سرویس های مخابراتی دارای تفاوت های مهمی با سرویس های وب هستند, از جمله غیر همزمان بودن که باعث می شود که سرویس های مخاراتی با تعریف معمول در قالب سرویس وب قابل ارائه نباشند. بعنوان مثال سروس مخابراتی غیر همزمان بوده در قالب یک دنباله از پیامهای مبادله شده ارائه می شوند. در حالیکه سرویس های وب همزمان بوده و بصورت درخواست-پاسخ ارائه می شوند. در این تحقیق سعی بر آن است تا ساختاری جهت ارائه سرویس های مخابراتی در قالب سرویس تحت وب ارائه شود. در این ساختار, سرویس مخابراتی از یک سو با اجزاء شبکه مخابرات بصورت غیر همزمان و از سوی دیگر بعنوان بک سرویس همزمان در شبکه سرویس های وب شناخته شده, استفاده می شود. در این راستا نیازمند به بازتعریف سرویس های مخابراتی هستیم به نحوی که شبیه به یک سرویس همزمان با مکانیسم درخواست-پاسخ قابل دسترسی باشند. در طرح پیشنهادی با لحاظ ایده های مطرح در مفهوم شبکه نسل آتی, سعی می شود تا لایه درخواست کننده سرویس, لایه ارائه دهنده سرویس و لایه انتقال با رابط های مشخصی از یکدیگر تفکیک شوند به وجهی که قابلیت انعطاف لازم به شبکه سرویس بخشیده شود. با هدف بررسی و تحقق کارایی طرح پیشنهادی, یک سرویس مخابراتی نمونه در نظر گرفته شده و مبتنی بر محیط مذکور پیاده سازی شده است. در این نمونه, امکان ایجاد یک مکالمه مبتنی بر پروتکل sip بصورت یک سرویس وب ارائه شده است. معماری پیشنهادی محدود به پروتکل ارتباطی خاصی نبوده و امکان تعریف سرویس بر روی پروتکل های مختلف را فراهم می آورد. از سوی دیگر پیچیدگیهای پروتکلهای مخابراتی و سیستمهای همزمان از دید دریافت کننده سرویس مخابراتی پنهان می ماند. بعنوان مثال یک سرویس کنفرانس صوتی-تصویری بصورت یک سرویس وب در اختیار برنامه های کاربردی وب قرار می گیرد.

با پیشرفت روند مجتمع سازی مدارهای دیجیتال محققان علاوه بر کوشش بر روی ارتقا تکنولوژی های موجود به دنبال روش های جدیدی نیز بوده اند. یکی از این ساختارهای جدید که برای کار در دنیای کوانتوم معرفی شده است، آتامای سلولی کوانتومی (qca) است. این ساختار اطلاعات دودوئی را با استفاده از سلولهای کوانتومی که دو حالت پایدار دارند، نمایش می دهد. با استفاده از این سلولها می توان ساختارهایی که برای طراحی مدارهای دیجیتال مورد نیاز هستند مانند سیمها ودریچه های منطقی را ساخت. حذف جریان الکتریکی در این ساختار یکی از دلایل محبوبیت آن است. هنگامی که تراکم مدارها افزایش پیدا می کند، به علت افزایش تعداد قطعات، میزان مصرف مدار و همچنین میزان اتلاف انرژی گرمایی آن افزایش پیدا می کند. این یکی از مشکلات عمده در افزایش تراکم مدارها در تکنولوژی های موجود است. در مدارهای qca به علت عدم وجود جریان الکتریکی، میزان مصرف انرژی به شدت پایین است و همین موضوع امکان متراکم سازی اینگونه مدارها را حتی تا سطح مولکول فراهم می کند. فعالیت های زیادی در چند سال اخیر بر روی چگونگی طراحی و پیاده سازی مدارهای منطقی با استفاده از qca متمرکز شده است. محدودیت فیزیکی در ابعاد نانو باعث غیر قابل اعتماد بودن مکانیزم ساخت مدار در این ابعاد و در نتیجه غیر قابل اطمینان بودن اینگونه مدارها می شود. نرخ خطا در اینگونه مدارها با تکنولوژی های ساخت موجود برای این تکنولوژی نسبت به خطای ساخت در cmos بسیار بالاتر می باشد. با اینکه qca قابلیتهای فراوانی برای ساخت مدار دارد، مشکلاتی نیز در بعضی بخشهای آن وجود دارد که تحقیقات برای رفع آنها در حال انجام است. یکی از این مشکلات، مسئله نرخ خطای بالا در این مدارها است. هر چند راه کارهای زیادی برای کم کردن خطا در اینگونه مدارات پیشنهاد شده ولی این راه کارها عموما در سطح فیزیکی بوده و در سطح سیستم هنوز روش های مورد قبولی ارایه نشده است. در این تحقیق چندین روش پیشنهادی مورد مطالعه قرار گرفته است و سپس روشهایی جهت ارتقا کارکرد روش های قبلی پیشنهاد شده همچنین یک روش جدید پیشنهاد و پیاده سازی شده است که در زیر مختصرا بیان می شود. 1. طراحی در سطح فیزیکی و دریچه با استفاده از دریچه های مقاوم در برابر خطا. 2. طراحی در سطح سیستم با تلفیق روش های بر پایه ریاضیات. 3. طراحی برای رفع مشکلات و خطاهای زمان بندی با استفاده از یک منطق جدید به جای منطق بولی. که در هر کدام مزایا و معایب مورد بررسی قرار گرفته است.

مطالعات فراوانی تأثیر قابل توجه حافظه های نهان را برای تعریف یک پردازنده با انرژی مصرفی کم و کارایی بالا نشان داده اند. این امر ناشی از کاهش تعداد نهایی دسترسی ها به سطوح بالاتر سلسله مراتب حافظه می باشد که به مراتب کندتر و پر مصرف تر از حافظه نهان می باشند. اما ارجاعات حافظه بصورت نامتوازنی در فضای محدود حافظه های نهان پراکنده می شوند، که این امر سبب تداخل دسترسی ها در برخی خانه های پر مراجع? حافظه نهان می شود؛ و این درحالیست که سایر خانه های حافظه نهان کم استفاده باقی می مانند. ما روشی را پیشنهاد می کنیم که در آن، با عبور برچسب آدرس از میان توابع درهمنهی، کم استفاده ترین خانه های حافظه نهان به منظور جایگزینی آدرس دهی می شوند. بنابراین، مسئله تداخل دسترسی ها، با توزیع یکنواخت دسترسی ها در خانه های حافظه نهان تا حد بسیار خوبی قابل حل می باشد. متوسط کاهش نرخ عدم اصابت در حافظه های نهان متوازن شده با ظرفیت های 4، 8، 16 و 32 کیلوبایت، در مقایسه با حافظه های نهان با سیاست جایگزینی نگاشت مستقیم، 7/37% و 3/48% بترتیب در حافظه نهان دستورالعمل و حافظه نهان داده می باشد. این کاهش نرخ عدم اصابت منجر به 3/7% بهبود کارایی پردازنده می شود. همچنین، 0/15% و 6/20% بترتیب در مصرف انرژی توسط حافظه نهان دستورالعمل و حافظه نهان داده صرفه جویی می شود. در مقایسه با روش های پیشین که با هدف ارائه حافظه نهان متوازن پیشنهاد شده اند، این تکنیک انرژی اضافی در هر دسترسی مصرف نمی کند، و تنها کمتر از 2% انرژی اضافه در هر عدم اصابت مصرف می شود.

در طراحی سیستم های میکروالکترونیک مدرن، کاهش توان مصرفی و بالا بودن کارایی سیستم، از اهمیت بالایی برخوردار است. این موضوع خصوصاً در مورد سیستم های قابل حمل مانند گوشی های تلفن همراه، کامپیوترهای قابل حمل و غیره که از باتری برای تغذیه آنها استفاده می شود، حائز اهمیت است. از این رو هدف از طراحی کم مصرف در سیستم های قابل حمل ، افزایش عمر باتری با حفظ کارایی سیستم می باشد. در سیستم های ثابت نیز کاهش توان مصرفی یکی از اهداف مهم در طراحی سیستم می باشد زیرا توان مصرفی بالا در این سیستم ها باعث افزایش هزینه های بسته بندی و خنک کردن سیستم می شود. در سیستم هایی که از پردازنده استفاده می کنند، پردازنده از عناصر اصلی مصرف کننده توان در سیستم می باشد. افزایش توان در پردازنده باعث ایجاد نقاط داغ در پردازنده می شود که این موضوع علاوه بر افزایش هزینه های خنک کردن پردازنده ممکن است باعث بروز خطا شود. بافر مقصد پرش یک حافظه نهان کوچک می باشد که آدرس دستورالعمل های پرشی و آدرس مقصد پرش آنها، در آن نگهداری می شود. بافر مقصد پرش در هر سیکل واکشی دستورالعمل مورد مراجعه قرار می گیرد که این امر باعث می شود که این حافظه نهان تبدیل به یک نقطه داغ شود. در این تحقیق سعی داریم که میزان مصرف توان در بافر مقصد پرش را کاهش دهیم. در روش ارائه شده از طریق کاهش دسترسی های اضافی به بافر مقصد پرش، میزان مصرف توان پویا در این حافظه را کاهش می دهیم. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که طرح پیشنهادی برای پردازنده های جاسازی شده به میزان 69% و برای پردازنده های superscalar به میزان 40% مصرف توان در بافر مقصد پرش را کاهش می دهد.

استفاده از ساختار ارتباطی شبکه های روی تراشه در سیستم های چند پردازنده روی یک تراشه، ایده جدیدی است که از اواخر دهه 1990 شکل گرفته است و با وجود ارائه ساختارها و مدل های گوناگون برای آن، هنوز با مسایل حل نشده ای روبرو می باشد. به طور کلی، این ایده در تقابل با ساختار گذرگاه مطرح شده است. به عبارت دیگر عموماً ادعا می شود که این ساختار مزایایی دارد که استفاده از آن را منطقی تر از ساختار گذرگاه می نماید. از مزایایی که به عنوان نمونه می توان به آنها اشاره کرد، سرعت بیشتر، مصرف انرژی کمتر در انتقال حجم زیاد اطلاعات و سیستم ساختاریافته تر است. با این حال غالباً در سیستم های کامپیوتری، یک روش نمی تواند سیستم را از همه نظر بهینه کند و یک مصالحه بین پارامترهای روش های مختلف صورت می گیرد تا روش برتر انتخاب گردد. در این پایان نامه ابتدا مقایسه ای بین مزایا و معایب هر یک از دو ساختار گذرگاه داده و شبکه روی تراشه صورت می گیرد. سپس روشی ارائه خواهد شدکه یک سیستم بتواند به صورت پویا و با به کار گیری ترکیبی از این دو ساختار، از مزایای هر دو آنها بهره برده تا بهبود کارایی حاصل شود. در این روش، با توجه به دو معیار نرخ متوسط تولید بسته ها و میزان تقاضای استفاده از ساختار گذرگاه، ساختار مناسب جهت ارسال هر بسته به گونه ای تعیین می شود که در ضمن حفظ حداکثر کارایی، بتواند مصرف انرژی را کاهش دهد.

این پایان نامه به تحقیق در خصوص مسئله تقسیم بندی پویای حافظه نهان سطح 2 مشترک، در پردازنده های چند هسته ای اختصاص دارد. با توجه به نقش حافظه نهان در کاهش زمان متوسط دسترسی به حافظه اصلی و نیز تاثیر آن بر روی میزان انرژی مصرفی کل تراشه، ارائه یک روش مناسب مدیریت ظرفیت و انرژی مصرفی حافظه نهان، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از این رو، در پایان نامه سعی شده است تا از طریق تقسیم بندی پویای حافظه نهان، از تاثیرات منفی به اشتراک گذاشتن آن کاسته شود و حتی الامکان از برخوردهای مخرب ناشی از تداخل برنامه های در حال اجرا، جلوگیری به عمل آید. از طرفی روش ارائه شده، توان تلفاتی ایستای حافظه نهان مشترک را نیز مدیریت می کند. الگوریتم تقسیم بندی ارائه شده، دارای سربار سخت افزاری اندک می باشد و همچنین به صورت زمان اجرا و پویا عمل می کند. الگوریتم تقسیم بندی مورد استفاده، بر اساس الگوی تطبیق تعداد ستون های حافظه نهان ارائه شده است. اندازه گیری ها و شبیه سازی های صورت گرفته نشان می دهد که در پردازنده هایی با 2 و 4 هسته، به هنگام اجرای بارهای کاری متشکل از برنامه های مختلف، تنها به ازای 5 درصد کاهش کارایی تراشه، تا میزان 70 درصد مصرف توان تلفاتی ایستای حافظه نهان کاهش می یابد.

چکیده امروزه سیستمهای کامپیوتری به نام casa برای کمک به پزشکان در آنالیز منی طراحی میشوند. بیشتر این سیستمها از دقت کافی برخوردار نیستند و یا قیمت بالایی دارند، به طوری که معمولا متخصصان از روش های دستی برای تجزیه تحلیل استفاده میکنند. اگر چه برخی از شرکتها در این زمینه به دقت بالایی دست یافته اند اما روشها و الگوریتمهایشان انحصاری میباشد. دو پارامتر مهم در میزان باروری فرد، کثرت و میزان جنبندگی اسپرمها در واحد حجم است. هدف در این پروژه، ارائه الگوریتمهای قابل استفاده در casa ها برای تجزیه تحلیل این دو پارامتر بوده است. casaها برای به دست آوردن این دو فاکتور، نیاز به الگوریتمی برای تشخیص اسپرمها در هر فریم از تصویر ویدئویی و ردگیری آن ها در فریمهای متوالی دارند. این تصاویر ویدئویی، به کمک یک سیستم اتصال دهنده میکروسکوپ به کامپیوتر به دست میآید. در این پروژه بعد از حذف نویز تناوبی موجود در هر فریم به کمک فیلتر میان نگذر باترورس ، الگوریتمی برای تشخیص و تقطیع اسپرمها ارائه شده است. در این الگوریتم از روش های ریخت شناسی و تشخیص بیضی در پردازش تصویر برای تقطیع اسپرم ها استفاده شده که با وجود صحت بالا از نظر زمانی نیز قابل قبول میباشد. زمان مورد نیاز برای تقطیع، بسته به تعداد اسپرمها بین 15 تا 60 ثانیه برای یک فریم بوده و با صحتی در حدود 95 درصد عمل می کند. سپس برای ردگیری اسپرم های تقطیع شده از روش –هزینه بهینه جریان حداکثر- که روشی قدرتمند در ردگیری اشیاء با تعداد زیاد و هم شکل در تصویر است، استفاده شده است. روش ردگیری استفاده شده با سرعتی قابل قبول صحتی بیش از 98 در صد برای اسپرمهای تشخیص داده شده عمل می کند. البته در بخش ردگیری تعداد زیادی فریم مورد تقطیع قرار میگیرندو از این رو از روش ساده تری برای تقطیع استفاده شده تا زمان کمتری بگیرد که این روش تقطیع صحتی حدود 90 در صد دارد. درنهایت، با توجه به اینکه اسپرم های تشخیص داده نشده در بخش ردگیری به صورت تصادفی هستند می توان ادعا نمود که نتایج تجزیه و تحلیل فقط بر مبنای اسپرمهای تشخیص داده شده صحیح و قابل اعتماد میباشند، در نتیجه روش ارائه شده، روشی کاربردی برای تحلیل جنبندگی میباشد.

چکیده تقطیع یا بخش بندی تصویر یکی از ابزارها و مراحل مهم در تجزیه و تحلیل تصویر و تشخیص اشیا بوده، جزء مباحث پایه ای در سیستم های هوشمند بینایی ماشین به حساب می آید. بخش بندی مبتنی بر بافت تصویر، زیر مجموعه ایی از بخش بندی تصویر است و عبارت است از افراز تصویر به چندین زیر ناحیه به گونه ای که هر زیر ناحیه از ویژگی بافتی یکسانی برخوردار باشد. بخش-بندی بافت تصویر می تواند به کاربردهای مختلفی از جمله درک صحنه های پیچیده که متکی بر تشخیص اشیاء مبتنی بر بافت هستند گسترش یابد. این روش ها هم چنین می توانند در کلیه ی کاربردهایی که مستلزم تجزیه و تحلیل، دسته بندی، و بخش بندی بافت است، مانند بازرسی صنعتی، سنجش از دور، و تحلیل تصاویر پزشکی، با کمی تغییر مورد استفاده قرار گیرند. با وجود پیشرفت های بسیاری که در زمینه بخش بندی بافتی تصویر صورت گرفته است، هنوز هم تقطیع نادرست و توام با خطای یک تصویر در بیشتر الگوریتم های بخش بندی، اجتناب ناپذیر است و در بسیاری از مسائل و برای اغلب تصاویر طبیعی راهی برای تقطیع دقیق تصویر پیشنهاد نشده است. در روش های بخش بندی مبتنی بر دسته بندی یک وجه اشتراک وجود دارد و آن پیدا کردن مهم ترین ویژگی های بصری نواحی مختلف در تصویر است که نواحی را از یکدیگر متمایز می سازد. بافت در بسیاری از تصاویر طبیعی، یکی از ویژگی هاای اصلی بوده و نقش بسیار مهمی را در ماشین بینایی و شناسایی الگو ایفا می کند. تصاویر طبیعی معمولاًدارای بافت های نامنظم وتصادفی اند به همین دلیل تصمیم-گیری در مورد دسته بندی و بخش بندی آن ها، کار ساده ای نیست. از طرفی بافت یک مفهوم ذاتی است و نمونه های مختلف از یک بافت می توانند گونه ی ریز و درشت، جابه جایی و چرخش در اجزا را به همراه داشته باشند. یکی از چالش های موجود در الگوریتم ها، استخراج ویژگی هایی از بافت تصویر است که بیشترین پایداری را در برابر چرخش، تغییر مقیاس و جابه جایی اجزای تصویر از خود نشان دهد. زیرا که معمولاًاکثر الگوریتم-ها از فقدان این قابلیت ها رنج می برند. به همین منظور، در این پژوهش الگوریتمی بنام hmax به منظور استخراج ویژگی های بافتی انتخاب شده است. این الگوریتم با سیستم بینایی طبیعی منطبق است و از سیستم بیولوژیکی مغز و بینایی انسان در فرایند تشخیص اشیا ایده می گیرد و به طور قابل توجهی در برابر تغییر مقیاس، جابه جایی و چرخش اجزای تصویر پایدار است. این تحقیق به سه بخش کلی دسته بندی، بخش بندی، و بهینه-سازی پارامترهای بخش بندی تقسیم بندی شد که بر مبنای دو روش استخراج ویژگی پیشنهادی hmax و پایه انجام گردیده است. روش استخراج ویژگی پایه از بانک فیلترهای گابور جهت مقایسه و ارزیابی نتایج حاصل از الگوریتم پیشنهادی، بهره گرفته است. به منظور آزمایش الگوریتم های پیشنهادی در دسته بندی و بخش بندی، از ترکیب های متفاوتی از تصاویر بافتی طبیعی و تصادفی موجود در مجموعه داده استاندارد vistex استفاده شده است. از آن جایی که تصاویر بافتی مورد استفاده در این پژوهش ساختار تصادفی و پیچیده ای دارند و ذاتاً از نظم و قاعده ی خاصی پیروی نمی کنند، الگوریتم پیشنهادی توانسته است دقت مناسبی در متمایز ساختن دسته های بافتی و برچسب گذاری صحیح تصاویر آزمایشی از خود نشان دهد. در پی دسته بندی موفق، آزمایش های مربوط به بخش بندی مبتنی بر دسته بندی در سه مرحله-ی کلی استخراج ویژگی بوسیله ی الگوریتم hmax، اعمال شبکه عصبی بر فضایی از ویژگی های به دست آمده و در نهایت دو روش برچسب گذاری تک تک پیکسل های تصویر و اختصاص آن ها به بافت های مختلف تشکیل دهنده ی تصویر، انجام شده است. بخش بندی پیشنهادی از درصد مناسب تشخیص نواحی بافت های مختلف برخوردار است و دقت قابل توجهی در تفکیک بافت های مشابه در مرزها از خود نشان داده است. همچنین بهینه سازی پارامترهای بخش بندی، تا حدی افزایش دقت و کاهش حجم محاسبات سیستم را به همراه داشت. نتایج بدست آمده هم از لحاظ بصری و هم از لحاظ محاسباتی نشان دهنده ی آن است که روش پیشنهادی hmax در بیشتر آزمایش ها در مقایسه با روش بانک فیلتر های گابور دقت بالاتری داشته است.

افزایش سرعت هسته های پردازشی موجب شده ارتباطات نقش مهمی را در معماری شبکه روی تراشه ایفا نماید. از این رو مسیریابی به عنوان یکی از مهم ترین موضوعات شبکه روی تراشه مطرح می باشد. به منظور مدیریت بن-بست دو نگرش پایه ای اجتناب از بن بست و رفع بن بست در شبکه های میان ارتباطی وجود دارد. زمانی که تعدادی از بسته-ها در چرخه ای قادر به حرکت به سمت مقصد خود نباشند بن بست رخ می دهد. علت این رخداد، اشغال منابع شبکه توسط فلیت های یک بسته و تقاضای استفاده از منابعی که توسط بسته های دیگر ذخیره شده اند می باشد. الگوریتم های مسیریابی اجتناب از بن بست با محدود کردن حرکت بسته ها از به وجود آمدن چرخه در شبکه جلوگیری می کنند. وجود محدودیت-هایی که الگوریتم های مسیریابی اجتناب از بن بست بر مسیریابی بسته ها اعمال می کنند مانع می شود بسته ها کاملاً بر اساس وضعیت ترافیک شبکه مسیریابی شوند. این موضوع موجب کاهش کارایی به خصوص در الگوهای ترافیکی غیریکنواخت می شود. در مقابل، روش های رفع بن بست مسیریابی بسته ها را کاملاً بر اساس وضعیت ترافیک شبکه فراهم می کنند. در این روش ها الگوریتم مسیریابی اجازه دارد از همه منابع شبکه بهره بگیرد. این الگوریتم ها را الگوریتم مسیریابی کاملاً تطبیقی واقعی می نامند. الگوریتم های کاملاً تطبیقی واقعی به دو دسته ی کمینه و غیرکمینه تقسیم می-شوند. در این پژوهش به استفاده از روش کشف و رفع بن بست در معماری ترکیبی شبکه روی تراشه و گذرگاه داده پرداخته شده است. این معماری امکان استفاده از مزایای گذرگاه داده و شبکه را توأماً فراهم می کند. گذرگاه داده به دلیل ساختار ذاتاً انتشاری، جهت استفاده از چنین سرویسی نیاز به افزودن سرویس های استاندارد انتشاری ندارد. همچنین با پیاده سازی گذرگاه بخش بندی شده به جای گذرگاه سراسری، زیرساخت مورد استفاده، به زیرساختی مناسب جهت عملیات چند پخشی و مقیاس پذیر تبدیل می شود. علاوه بر این، گذرگاه موجود در این معماری مناسب برای ارسال سیگنال های حساس به تأخیر و کم حجم می باشد، لذا استفاده از چنین گذرگاهی موجب بهبود کارایی در سیستم می شود. همچنین این گذرگاه به منظور کاربردهای کیفیت سرویس، سرویس های مدیریت سیستم و سرویس های مختلفی که موجب افزایش کارکرد سیستم می شوند، قابل استفاده می باشد. استفاده از الگوریتم مسیریابی کاملاً تطبیقی واقعی در این معماری موجب افزایش کارایی و توان عملیاتی شبکه می شود. در این پژوهش از گذرگاه موجود به منظور مسیری برای رفع بن بست بهره گرفته شده است. افزایش طول بسته ها در سوئیچینگ خزشی موجب شده بسته های متوقف شده در اثر ازدحام یا بن بست مانع عبور بسته های دیگر در مسیریاب های همسایه شود. از این رو متوسط تأخیر رسیدن بسته ها به مقصد، با افزایش طول بسته ها، در الگوریتم های مسیریابی مختلف افزایش می یابد. به علاوه پیام های بلوکه شده موجب اشغال شدن پهنای باند شبکه می شوند و از این رو متوسط توان عملیاتی شبکه را کاهش می دهند. استفاده از کانال های مجازی در مسیریاب ها موجب شده با بلوکه شدن فلیت های موجود در یکی از کانال های مجازی، فلیت های بسته ی موجود در کانال مجازی دیگر روی کانال فیزیکی ارسال می شوند. این موضوع باعث می شود از پهنای باند شبکه بهتر استفاده شود و تأخیر رسیدن بسته ها به مقصد کاهش و همچنین توان عملیاتی افزایش یابد. در این تحقیق به نحوه عملکرد مسیریاب های کانال مجازی و افزودن این امکان به شبیه ساز noxim نیز پرداخته شده است.

یکی از ابزارهای هوش ماشین آتاماتاهای احتمالی است.یک رویکرد برای توسعه آتاماتای احتمالی در واقع تعمیم کلاس آتاماتاها است. دراین رویکرد برحسب اینکه احتمال چگونه استفاده می شود و چه نقشی را در آتاماتا بازی می کند آتاماتا نامهای گوناگونی می یابد. و مسیر دیگر رویکردآماری است که آتاماتارا متشکل از تعدادی متغییر تصادفی در نظر می گیرد. اگر بخواهیم این دو رویکرد را کاملا از هم جدا کنیم، خروجی رویکرد اول آتاماتاهایی برای مدل سازی داده ها با توجه به گرامر بوده است و خروجی رویکرد دوم آتاماتاهائی برای مدل کردن همبستگی بین دادهای ورودی است. به عبارت دیگر اولی سعی در استنتاج قیاسی و دومی سعی در استنتاج تجربی دارد.در بین این دو رویکرد که اتفاقا به اشکال تقریبا مشابهی منجر شده یک فاصله وجود دارد. نبود یک مدل جامعتر در فاصله بین این دو یکی از مشکلاتی است که هنگام استفاده از این دسته از مدلها نمایان می شود. در اینجا سعی شده که انواع آتاماتا را بتوانیم در یک قالب ارائه کنیم یا حداقل گامی در این راه برداشته شود.مدل vpa با برداشتن قید محدود بودن الفبا، از تعریف قبلی به مدلی با تعریفی کلی تر می رسد. انگیزه اصلی ارائه چنین مدلی ارائه استنتاج منطقی بر حسب داده های گرامری، رویدادی و ...، هم استنتاج تجربی بر اساس همبستگی بین داده ای در یک مدل واحد می باشد. آتاماتاهای احتمالی خود نیز دارای ضعف های زیادی است. مهمترین ضعف یکپارچه نبودن و وجود فاصله بین انواع مختلف است. یک متد یکپارچه برای حل مسایل بوسیله آتاماتای احتمالی وجود ندارد. خوشبختانه تعریف جدید آتاماتای احتمالی که در فصل دوم بررسی می شود قید احتمالی بودن آتاماتا را عملا برداشته است و روشهای جالب و هوشمندانه ای برای حل مسایل ارائه کرده است. در فصل سوم قید دیگری هم از مدل قبلی برداشته می شود و به سوی کم کردن فاصله بین دو رویکرد گام برمی داریم. همچنین در استفاده از آتاماتاهای احتمالی در حل مسائل سوالهای زیادی بوجود می آید. درابتدا بایستی نوع آتاماتا مشخص شود. انواع اتاماتاها در برخورد با داده های پیوسته گسسته داده هایی با همبستگی بالا یا حتی داده هایی قطعی وجود دارد. بعد از انتخاب مدل تعداد حالات یا مثلا در مورد hmm تابع چگالی یا روش تعیین وزن هرحالت اهمیت میابد. در مرحله بعدی تعیین کمینه تعداد حالتها می تواند مسئله باشد. تعداد حالت روش ساخت مدل مثلا ساختن مدلهای کوچکتر و نیز ترکیب مدلهای کوچکتر(روش پایین به بالا) یا برعکس. در میان انواع اتاماتاهای احتمالی، hmm توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. اینکه hmm چقدر قدرت دارد و چه کارهایی می تواند انجام دهد قابل توجه است. چگونه می توان بهترین hmm ای را که می تواند داده ها را توصیف کرد پیدا کرد؟ آیا لزوما بهترین hmm ای که می تواند داده ها را مدل کند همان hmm ای است که داده ها را تولید کرده است؟ سوال اخیر سوالی است که انگیزه تولید این کار شده است. بخشی از این کار در واقع جواب منفی به این سوال است. با تولید مدلی که بهتر از مدل مبدل داده های تست را تشخیص می دهد بوسیله الگوریتم جدید mlesr بر اساس کاهش مدل جواب این سوال داده شده است.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.