نام پژوهشگر: میررسول حسینلر

شبیه سازی هیدرولیکی تاثیر دایک ها در کاهش سطح تبخیر؛ مطالعه موردی: دریاچه ارومیه
thesis وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه تبریز - دانشکده مهندسی عمران 1394
  رضا صمدزاده فهیم   مهدی ضرغامی

دریاچه ارومیه بزرگترین دریاچه داخلی کشور و دومین دریاچه آب شور جهان محسوب می شود. این دریاچه زیستگاه پرندگان، جانوران و حیوانات آبزی بسیاری بوده و از منظرهای مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی اهمیت بالایی در کشور دارد. در پژوهش حاضر، مخزن دریاچه ارومیه به کمک نرم افزارهای surfer و gis، به صورت سه بعدی مدل شده و نمودار حجم-سطح دریاچه در ترازهای مختلف با هریک از دو نرم افزار محاسبه شده است. سپس با محاسبه تبخیر، دبی جریان های سطحی و زیرزمینی وارده به دریاچه، میزان بارش و سایر عوامل تاثیرگذار، بیلان هیدرولوژیکی دریاچه به روش پویایی سیستم ها مدل شده است. حسن استفاده از روش پویایی سیستم ها، توانایی لحاظ بازخوردها و اثرات برگشتی به صورت پویا است. برای انجام محاسبات مربوط به بیلان از نرم افزار vensim استفاده گردیده است. پس از بررسی نتایج بیلان دریاچه، مشاهده می شود که نمودار حجم-سطح مربوط به نرم افزار surfer خروجی مناسبی دارد. بدیهی است که به سبب موقعیت خاص حوضه، مهمترین عامل خروج آب از دریاچه، تبخیر سطحی می باشد؛ بنابراین احداث دایک می تواند تاثیر بسزایی را در کاهش سطح تبخیر دریاچه ایفا نماید. در این راستا سه سناریو مکانی برای محل احداث دایک ها پیشنهاد شده است و تاثیر هر دایک در جهت کاهش سطح تبخیر و بیلان هیدرولوژیکی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که با احداث دایک در سناریوی اول، پس از 65 ماه، تراز دریاچه به 1274متر (تراز اکولوژیک) می رسد که برای رسیدن به این تراز در سناریوی دوم، 120 ماه نیاز است. در سناریوی سوم در مدت 10 سال، تراز دریاچه از 1272 متر فراتر نمی رود.