ذرت (zea mays l.) یکی از مهمترین منابع غذایی در جهان بوده و گیاهی حساس به تنش شوری است. با توجه به نقش شوری در کاهش عملکرد گیاهان از یک طرف و محدودیت منابع تولید و رشد بی رویه ی جمعیت از سوی دیگر، مقابله با مشکل شوری یکی از اولویت های بخش تحقیقات کشاورزی به شمار می آید.از جمله مهم ترین و عمده ترین روش های ژنتیکی برای مقابله با تنش شوری، دستکاری مسیر سیگنالینگ sos، در گیاهان است. این مسیر، هموستازی یون را تحت محیط های تنش زا برقرار می کند. از میان ژن های دخیل در این مسیر، sos3، نقش مهمی در مقابله با تنش شوری ایفا می کند. از سوی دیگر، تولید کالوس های جنین زا اساس بسیاری از روش های کشت بافت و انتقال ژن در غلات می باشد. تولید کالوس های جنین زا در ذرت با استفاده از قطعات برگ گیاهچه های جوان مزایای متعددی دارد که از آن جمله می توان به سهولت اجرا و تکرار در طول سال اشاره کرد. لذا در این پژوهش تولید کالوس های جنین زا از برگ های جوان بذور هیبرید (pa91×h99) و دو لاین خالص (mo17 و b73) و دو رقم تجاری (703 و 705) مرسوم در ایران مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین، با استفاده از نتایج این مطالعه، میزان وابستگی روش کشت بافت از قطعات برگ به ژنوتیپ، و اثرات متقابل ژنوتیپ و محیط کشت نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نهایت پس از انتخاب بهترین نوع کالوس های جنین زا و تکثیر آن ها، انتقال ژن atsos3 با هر دو روش، پرتاب ذره ای و انتقال با واسطه اگروباکتریوم به این کالوس ها بررسی شد. پرتاب ذره ای با دو فشار 1100 و psi 1350 صورت گرفت که باتوجه به نتایج بدست آمده پرتاب با فشار psi 1350 عملکرد بهتری داشت.