سندرم پیش از قاعدگی، شامل طیف وسیعی از علایم جسمی، عاطفی و رفتاری است که در روزهای پیش از قاعدگی، بسیاری از زنان را مبتلا ساخته و موجب اختلال در عملکرد آن ها می شود و با شروع قاعدگی به تدریج از بین می رود. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی، ورزش هوازی و دارودرمانی بر علایم سندرم پیش از قاعدگی صورت گرفت. طرح این پژوهش از نوع طرح های نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون- پس-آزمون با گروه گواه است و جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر دانشگاه رازی کرمانشاه بود، که واجد ملاک های سندرم پیش از قاعدگی بوده، و در خوابگاه های دانشجویی دانشگاه رازی اقامت داشتند. در این پژوهش روش نمونه گیری به این صورت بود که ابتدا به روش خوشه ای چند مرحله ای یکی از خوابگاه ها انتخاب شد و سپس پرسشنامه سنجش علایم سندرم پیش از قاعدگی در میان دانشجویان توزیع شد و پس از 2 ماه پرسشنامه ها جمع آوری و نمره گذاری گردید. شرایط ورود به پژوهش و خروج از آن، در میان کسانی که واجد ملاک های سندرم پیش از قاعدگی بودند (173 نفر)، بررسی شد؛ و در نهایت، از میان افرادی که واجد ملاک های لازم برای شرکت در پژوهش بودند، 104 نفر به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به شیوه جای گزینی تصادفی ساده، در 3 گروه آزمایشی و یک گروه گواه (هر گروه 26 نفر) گمارده شدند. از همه آزمودنی ها پیش آزمون گرفته شد و پس از مداخلاتی که بر روی گروه های آزمایشی انجام شد از همه آزمودنی ها پس آزمون گرفته شد، و پس از 3 ماه از آزمودنی ها پی گیری به عمل آمد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سنجش شدت علایم سندرم پیش از قاعدگی، پروتکل درمان شناختی رفتاری فری (1999)، پروتکل ورزش هوازی و پروتکل دارودرمانی بود.