چکیده : در معاملات سنتی استفاده از اسناد کاغذی مرسوم است ، این اسناد از چندین جهت اهمیت دارند ، از جمله آن که دلیل اثبات قرارداد محسوب می شوند ، اما در معاملات الکترونیک اسناد کاغذی جای خود را به داده های الکترنیکی و به تعبیر بند الف ماده ی 2 قانون تجارت الکترونیک ایران به « داده پیام » می دهد . در سالهای اخیر کشورهای توسعه یافته با کنار نهادن تدریجی سنتی مبتنی بر کاغذ و مبادله ی فیزیکی اسناد ، به شیوه ی تجارت الکترونیکی روی آورده اند . تفاوت اساسی تجارت سنتی و الکترونیکی در نحوه ی تبادل اطلاعات می باشد . در تجارت سنتی اطلاعات از طریق ارتباطات چهره به چهره و یا حداکثر به وسیله ی تلفن و سیستم پستی انتقال می یابد ولی در تجارت الکترونیکی این فرآیند توسط شبکه های کامپیوتری یا رایانه ای صورت می پذیرد. در این رساله ما بدنبال بررسی تطبیقی نقاط مشترک و افتراق حقوق و تکالیف متعاملین درتجارت الکترونیکی و سنتی در ایران و حقوق بین الملل بوده ایم ، گرچه اشتراک تجارت سنتی و الکترونیک در این است که ماهیت ارکان و آثار هر دو کاملاً یکسان است ، اما در حقوق و تکالیف از چنین وحدت اشتراکی برخوردار نیستیم . این مباحث بطور مفصل در فصول و بخشهای تقدیمی مورد بررسی قرار گرفته است . کلید واژگان : بیع ، بیع سنتی ، بیع الکترونیکی ،حقوق ، تکالیف ، متعاملین ، تجارت