لیگنان ها گروه بزرگی از متابولیت های ثانوی گیاهان را تشکیل می دهند که دارای خواص زیستی متنوعی هستند. پودوفیلوتوکسین و مشتقات آن که جزیی از لیگنان ها می باشند، دارای خصوصیات سمیت یاخته ای و ضد ویروسی هستند. مشتقات پودوفیلوتوکسین مانند اتوپوزید، تنوپوزید و اتوفوز در درمان سرطان استفاده می شوند. سنتز پودوفیلوتوکسین هنوز اقتصادی نیست و این ترکیب از گونه های مختلف پودوفیلوم که از رویشگاه های آنها جمع آوری می گردند، استخراج می شود. با توجه به اینکه این گیاهان در معرض انقراض هستند، یکی از منابع جایگزین برای بدست آوردن این ترکیب کشت یاخته گونه های دارای این ماده مانند گونه های مختلف سرده linum می باشد. گونه l.album که جز گونه های انحصاری فلور ایران است، دارای پودوفیلوتوکسین و دیگر ترکیبات لیگنانی می باشد. اگرچه استفاده از محرک ها در کشت یاخته به منظور افزایش ترکیبات مفید به طور گسترده استفاده می گردد، ولی مطالعات کمی از این دست روی پودوفیلوتوکسین صورت گرفته است. در این تحقیق به بررسی اثر سالیسیلیک اسید، نور (قرمز، آبی و سفید)، تیروزین و تریپتوفان بر تولید پودوفیلوتوکسین، فعالیت زیمایه ای و بیان ژن های مسیر زیست آمایشی آن پرداخته شد. علاوه بر این مسیرهای فرعی انشعاب یافته از فنیل پروپانوئیدها نیز مطالعه شده است. اثر سه غلظت سالیسیلیک اسید بر زنده مانی یاخته و تولید پودوفیلوتوکسین مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که غلظت 01/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید بر زنده مانی اثر منفی نداشت و در عین حال سبب افزایش میزان پودوفیلوتوکسین گردید. نتایج نشان می دهد این غلظت سالیسیلیک اسید با تغییر در بیان و فعالیت ژن های کلیدی مسیر زیست آمایشی پودوفیلوتوکسین مانند فنیل آلانین آمونیالیاز، سینامیل الکل دهیدروژناز و سینامویل کوآ ردوکتاز باعث افزایش میزان پودوفیلوتوکسین شده است. به نظر می رسد که سالیسیلیک اسید روی مسیر زیست آمایشی فنیل پروپانوئیدی تاثیر می گذارد اما بر مسیر لیگنانی تاثیری نداشته است. به منظور بررسی تاثیر نور بر میزان پودوفیلوتوکسین و فعالیت آنزیمی و بیان ژن، یاخته ها تحت تاثیر پیوسته سه نور قرمز، آبی و سفید قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میزان پودوفیلوتوکسین تحت نور قرمز و آبی افزایش یافته و نور سفید باعث کاهش آن شده است. فعالیت زیمایه ای و بیان ژن های مورد مطالعه تحت تاثیر این تیمارهای نور تغییر می کنند که نشان دهنده کنترل شدن و تنظیم فعالیت و بیان این ژنها توسط فیتوکروم و کریپتوکروم ها می باشد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که در بین ژن های مورد مطالعه فقط فنیل آلانین آمونیا لیاز به میزان کم تحت تاثیر تیمارهای تیروزین و تریپتوفان قرار گرفته است. این در حالیست که تریپتوفان باعث افزایش و تیروزین باعث کاهش میزان پدوفیلوتوکسین شده است.

با توجه به اثرات محرک های ایمنی گیاهی بر واکنش ایمنی غیر اختصاصی آبزیان، تاثیر عصاره الکلی دوگیاه مریم گلی salvia macrosiphon و مورخوش zhumeria majdae از خانواده نعناعیان بر برخی فاکتورهای رشد و ایمنی شناختی گربه ماهی pangusius sutchi با میانگین وزنی 24/0±27/1 بررسی شد. ماهیان با چهار جیره غذایی حاوی 0، 150، 300 و 600 میلی گرم در کیلوگرم غذا از عصاره گیاهان مذکور به مدت 45 روز مورد تغذیه قرار گرفتند. در پایان دوره مقادیر فاکتورهای خونی ماهیان از جمله تعداد گلبول های قرمز و سفید خون، شمارش افتراقی گلبول های سفید، میزان هماتوکریت، هموگلوبین، آلبومین، پروتئین کل، لیزوزیم و شاخص های خونی mcv، mch، mchc و nbt با استفاده از آزمون آماری دانکن در سطح اطمینان 95 درصد آنالیز شدند. پارامترهای رشد ماهیان شامل کارایی غذا، شاخص رشد روزانه و ضریب رشد ویژه در روزهای 15، 30 و 45 و همچنین درصد بازماندگی نیز در انتهای دوره ی 45 روزه در تیمارهای دریافت کننده عصاره مورد سنجش قرار گرفتند. بر اساس نتایج به دست آمده، تیمارهایی که با جیره حاوی عصاره گیاه مریم گلی تغذیه شده بودند تفاوت معنی دار را تنها در پارامتر میزان لیزوزیم نشان دادند (05/0>p). در تیمارهای مورخوش، تفاوت پارامترهای سنجیده شده معنی دار نبود (05/0<p). کمترین میزان هماتوکریت در تیمار شاهد به میزان 33/41 درصد و بیشترین هم به میزان 67/44 درصد در تیمار حاوی 300 میلی گرم در کیلوگرم عصاره گیاه مریم گلی ثبت شد اما این اختلاف معنی دار نبود (05/0<p). بیشترین درصد بازماندگی در تیمارهای دریافت کننده عصاره مورخوش مشاهده گردید و هر 3 تیمار بازماندگی 100% را نشان دادند. کمترین درصد بازماندگی را تیمار دریافت کننده جیره حاوی 150 میلی گرم در کیلو گرم عصاره مریم گلی به خود اختصاص داد. علیرغم اختلاف مشاهده شده بین تیمارهای مختلف از نظر میزان بازماندگی، این تفاوت معنی دار نبود (05/0 <p). در خصوص تاثیر عصاره مریم گلی و مورخوش بر شاخص های رشد ماهیان نیز نتایج به دست آمده موید عدم وجود تفاوت معنی دار بین تیمارهای دریافت کننده عصاره از نظر کارایی غذا، شاخص رشد روزانه و ضریب رشد ویژه می باشد (05/0 <p). بررسی دقیق ترکیبات موجود در عصاره دو گیاه مریم گلی و مورخوش، تعیین دوز بهینه و بررسی پارامترهای رشد و واکنش ایمنی غیر اختصاصی بچه ماهیان پنگوسی دریافت کننده دوز بهینه عصاره های این دو گیاه در شرایط کارگاهی و در اوزان بالاتر و تجویز طولانی تر و همچنین بررسی تاثیر استفاده از عصاره های این دو گیاه بر روی تحمل انواع استرس از قبیل استرس دمایی، استرس تراکم، استرس حمل و نقل و در مواجهه با چالش باکتریایی در گربه ماهی پنگوسی برای مطالعات آینده در این زمینه پیشنهاد می گردد.

جنس هاپلوفیلوم از تیره سدابیان (rutaceae) با حدود 70 گونه شامل گیاهانی علفی پایا، با بویی نافذ، از مناطق مدیترانه ای تا غرب سیبری انتشار دارد. این جنس در آسیای مرکزی انتشار فراوان داشته و بطور معمول از گذشته های دور توسط جوامع موجود در این مناطق مورد استفاده دارویی قرار می گرفته است. در قدیمی ترین منابع علمی نظیر قانون ابوعلی سینا، از کاربرد گونه های مختلف سداب برای درمان بیماری-های مختلف نام برده شده است. در ایران تعداد 30 گونه از این جنس یافت می شود که 14 گونه انحصاری ایران هستند. مطالعات صورت گرفته بر روی گونه های این جنس در ازبکستان، وجود لیگنان ها، کومارین ها، فلاونوئیدها و چند گروه از آلکالوئیدها شامل کوئینولن ها، فوروکوئینولین ها، دی-هیدروفوروکوئینولین ها، تتراهیدروفوروکوئینولین ها و پیرانوکوئینولن ها را نشان داده است. تولید این ترکیبات ثانویه با استفاده از کشت کالوس از موضوعات مورد توجه بسیاری از محققین این زمینه می باشد. در این پژوهش قطعات جداکشت برگ، ساقه و ریشه حاصل از گیاهچه های بدست آمده از کشت بذر سدابی بیابانی در شرایط درون شیشه ای، جهت القاء کالوس در محیط کشت بهینه b5 حاوی هورمون های kin، iaa و naa به ترتیب با غلظت های 2/0، 5/0 و 5/0 میلی گرم در لیتر قرار داده شدند. در این محیط کشت، %100 قطعات جداکشت، کالوس تولید نمودند. کالوس های حاصل برای تهیه کشت تعلیقی سلولی به محیط کشت مایع با همان نسبت های هورمونی منتقل و پس از چندین مرحله پاساژ جهت ایجاد ثبات و یکنواختی، برای رسم منحنی رشد مورد استفاده قرار گرفته و کالوس ها و رده های سلولی بدست آمده از کالوس های حاصل از بافت های مختلف برگ، ساقه و ریشه از نظر محتویات آلکالوئید، فنل و فلاونوئید تام بررسی و مقایسه شدند و این مقادیر بطور معنی داری در کشت تعلیقی رده های سلولی افزایش یافت. همچنین به منظور بررسی فعالیت زیستی، عصاره متانولی بخش های هوایی گیاه تهیه و سپس از این عصاره چهار بخش دی اتیل اتری، دی کلرومتانی، بوتانولی و آبی استخراج گردید و تأثیر سمیت سلولی این ترکیبات علیه چهار رده سلولی سرطانی hela، raji، 1321 n1 وlncap مورد بررسی قرار گرفت که عصاره دی اتیل اتری بیشترین اثر سمیت سلولی را علیه رده های سلول های سرطانی (ic50=90.3 µg/ml) hela و (ic50=96.3 µg/ml)lncap ، نشان داد. بر این اساس با توجه به اهمیت گسترده آلکالوئیدها به عنوان یکی از اجزاء تشکیل دهنده فعال و دارویی موجود در گیاهان جنس هاپلوفیلوم، این عصاره برای بررسی بیشتر آلکالوئیدهای آن مورد مطالعه قرار گرفت. به این صورت که ابتدا خالص سازی این عصاره از طریق کروماتوگرافی ستونی ، tlc و hplc انجام شد و سپس برای شناسایی یکی از ترکیبات خالص شده از عصاره دی اتیل اتری ،از روش شناسایی lc-ms و روش طیف سنجی (13c- nmr, 1h- nmr) با هدف تعیین ساختار مولکولی آن استفاده شد. همچنین به منظور بررسی فعالیت زیستی، سمیت سلولی این ترکیب خالص شده علیه رده های سلولی سرطانیlncap (ic50=120.4 µg/ml) و1321 n1 (ic50=46.7µg/ml) اندازه گیری شد.

در سال های اخیر شکوفایی های مضر جلبکی (habs)، که به عنوان کشند قرمز شناخته می شود، به شدت افزایش پیدا کرده است. این پدیده می تواند به طور مستقیم یا غیر مستقیم بر سلامت انسان اثر بگذارد. همچنین موجب خسارات قابل توجهی به صنعت صیادی و آسیب به محیط های ساحلی و اکوسیستم ها می گردد. در خلیج فارس و دریای عمان، پدیده ی شکوفایی مضر جلبکی بیش از 36 بار در طول سال های 1370 تا 1381 به وقوع پیوسته است. شکوفایی گونه ی cochlodinium polykrikoides در خلیج فارس برای اولین بار در سال 1387 رخ داد. هدف از این مطالعه مبارزه با بروز این میکروجلبک با استفاده از اسانس و عصاره های گیاهان دارویی است. به همین منظور، اسانس و عصاره ی تعدادی از گونه ها ی خانواده ی نعناعیان،satureja rechingeri، satureja khuzestanica و zataria multiflora که به صورت وحشی در مناطق مختلف ایران می رویند، بر c. polykrikoides مورد آزمایش قرار گرفت. اسانس و عصاره ی محلول در dmso، تهیه شده از سه گیاه با غلظت های متفاوت 0/5، 1، 2، 3، 4و 5 میکروگرم در میلی لیتر و عصاره در غلظت های 2، 4، 6 و 8 میکروگرم در میلی لیتر در 24 ساعت مورد آزمایش قرار گرفت.lc50 درگونه های s. rechingeri، s. khuzestanica و z. multiflora برای اسانس به ترتیب 1/37، 2/12 و 1/35میکروگرم در میلی لیتر بود. این عامل در عصاره نیز به ترتیب5/50، 5/30 و 5/20 میکروگرم در میلی لیتر به دست آمد. lc50 اسانس در مقایسه با عصاره نتایج بهتری نشان داد. علاوه بر این نتایج نشان داد که این گیاهان با غلظت کم و موثر، زمان واکنش سریع و هم چنین ثبات کم در آب دریا آینده ای روشن برای استفاده به عنوان روش کنترل شکوفایی مضر جلبکی دارند. در نتیجه می توانند مقدمه ای برای مطالعات جامع تر در زمینه ی کنترل شکوفایی مضر جلبکی باشند.

در این مطالعه تغییرات فصلی ماکروجلبک ها در دو ایستگاه در سواحل شرقی جزیره قشم مورد بررسی قرار گرفت. مجموعاً 42 گونه (شامل 10 گونه جلبک سبز، 9 گونه جلبک قهوه ای و 23 گونه جلبک قرمز) شناسایی شد. نمونه برداری توسط کوادرات (5/0×5/0) طی چهار فصل از آبان ماه 1391 تا مهر ماه 1392 انجام گرفت. به منظور بررسی الگوی تغییرات فصلی ماکروجلبک ها از وزن خشک آنها در آنالیزهای تک متغیره و چند متغیره استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که رشد گونه های ماکروجلبک تابعی از تغییرات فصلی بوده و همچنین زی توده جلبکی از ناحیه بالای جزرومدی به سمت دریا دارای زون بندی آشکاری می باشد. بیشترین میانگین زی توده ماکروجلبکی در فصل زمستان (32/29 گرم وزن خشک در مترمربع) و کمترین مقدار در پاییز ( 3/17 گرم وزن خشک در مترمربع) به دست آمد. در بین تمام گونه های جمع آوری شده از منطقه مورد مطالعه، گونه padina sp. و padina australis دارای بیشترین میانگین زی توده سالانه بودند. همچنین گونه های ulva intestinalis، ulva lactuca، padina spp. وpalisada perforate در طول دوره نمونه برداری تقریباً در تمام فصول مشاهده شده و جزو گونه های رایج منطقه ثبت شدند. نتایج آزمون simper نشان داد که گونه های caulerpa sertularioides forma farlowii، از گروه جلبک های سبز، گونه های padina australis و padina antillarum از گروه جلبک های قهوه ای و گونه centroceras clavulatum از گروه جلبک های قرمز باعث بیشترین عدم شباهت بین فصول مختلف در دوره نمونه برداری شده اند. در این مطالعه بیشترین شاخص تنوع شانون- وینر در فصل بهار مشاهده شد و پس از آن به ترتیب فصل های زمستان، پاییز و تابستان قرار گرفتند. در این مطالعه همچنین اثر آنتی اکسیدانی گونه ulva luctuca و سه گونه جلبک قهوه ای به روش dpph (1-diphenyl-2-picrylhydrazyl) ارزیابی شد. نتایج نشان داد که عصاره اتیل استاتی ulva luctuca در مقایسه با سه گونه دیگر دارای فعالیت آنتی اکسیدانی بیشتری می باشد. علاوه براین عصاره های اتیل استاتی ماکروجلبک ها در مقایسه با عصاره متانولی و ان هگزانی اثر آنتی اکسیدانی بهتری نشان دادند. در این آزمایش ازbutylated hydroxytoluene (bht) به عنوان استاندارد استفاده شد.

این مطالعه به منظور بررسی اثر ضد باکتری عصاره های مختلف استخراجی از توتیای دریایی echinometra mathaei بر روی باکتری های بیماریزای انسانی صورت گرفت. برای این منظور نمونه های توتیای دریایی از جزیره ابوموسی (پلاژ ساحلی) و جزیره قشم (پارک زیتون) جمع آوری شد، سپس قسمت های مختلف از توتیای دریایی مورد مطالعه شامل خار،پوسته،گناد و فانوس ارسطو به دقت جدا شد و با استفاده از حلال های آلی هگزان، اتیل استات و متانول به ترتیب افزایش قطبیت عصاره گیری آن ها صورت پذیرفت. اثر عصاره های بدست آمده بر باکتری های بیماریزای انسانی شامل vibrio alginolyticus،escherichia coli،enterococcus faecalis، staphylococcus aureus، shigella flexneri، vibriologeiبا استفاده از دو روش انتشار دیسک در آگار و حداقل غلظت بازدارندگی(mic) تست شد. طبق نتایج بدست آمده اثر ضد باکتریایی عصاره ها بر باکتری های مورد مطالعه دارای اختلاف معنی داری می باشد (05/0p<). همچنین عصاره استخراج شده از اندام ها و مقایسه اندام ها نشان داد که از نظر اثر ضد باکتری دارای اختلاف معنی داری هستند (05/0p<). طبق نتایج آزمون انتشار دیسک در آگار بیشترین اثر ضد باکتری مربوط به عصاره هگزانی پوسته توتیا از نمونه های منطقه قشم، عصاره اتیل استاتی پوسته از منطقه ابوموسی و منطقه قشم بود. در واقع بین اندام های بررسی شده توتیا، پوسته دارای بیشترین اثر ضد باکتری می باشد. نتایج آزمون حداقل غلظت بازدارندگی مشخص کرد که عصاره هگزانی پوسته منطقه قشم و اتیل استاتی پوسته منطقه ابوموسی بیشترین اثر ضد باکتری را علیه باکتری shigella flexneri نشان داد. با توجه به نتایج آزمون ها، مشخص شد که اندام پوسته توتیای دریایی echinometra mathaei دارای خاصیت ضد باکتری قابل ملاحظه ای می باشد، از این رو می توان به منظور شناسایی ترکیب شیمیایی مورد نظر اهداف خالص سازی آن را در مطالعات آتی دنبال نمود.

تولید نانوذرات دوستدار محیط زیست یکی از جالب ترین زمینه های تحقیقاتی برای متخصصان نانوبیوتکنولوژی به شمار می آید. هم اکنون، روش های ساخت زیستی نانوذرات جایگزینی مناسب و آسان برای روش های متداول شیمیایی و فیزیکی پیشنهاد شده است. در میان انواع مختلف نانوساختارها، نانوذره پلاسمونیک نقره با خواص نوری، الکترونی ‏و کاتالیستی منحصربفرد توجه بسیاری از دانشمندان را معطوف خویش ساخته است. فعالیت ضد میکروبی این نانوذرات برای رویارویی با عوامل بیماریزای مقاوم در زیست شناسی و ‏پزشکی نویدبخش است. از آنجا که ویژگی ها و کاربرد نانوذرات متأثر از ماهیت فیزیکی، شیمیایی، ‏اندازه و شکل آن هاست، کوچک تر نمودن اندازه ذره از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این پژوهش، ساخت زیستی نانوذرات نقره در حضور عصاره دو گیاه گل میمونی سازویی و کتان سفید با هدف بررسی اندازه و کیفیت نانوذرات نقره در شرایط گوناگون محیطی، غلظتی، دمایی و نوری انجام شد. ویژگی نانوذرات با استفاده از روش های طیف سنجی فرابنفش- مریی، تبدیل فوریه مادون قرمز، پراش پرتوایکس، تفرق دینامیکی نور و همچنین میکروسکوپ های الکترونی عبوری و روبشی مورد بررسی کامل قرار گرفت. پایش نوسانات پلاسمون سطحی نانوذرات نقره در کنار سایر روش ها نشان داد که عصاره آبی اندام هوایی گیاه گل میمونی سازویی نسبت به کتان سفید در تولید نانوذرات کوچک تر و همگون نقره تأثیرگذارتر است. مقایسه اندام هوایی و ریشه گیاه گل میمونی سازویی نیز امکان ساخت نانوذرات کوچک تر توسط ریشه این گیاه را نشان داد. نتایج به دست آمده در این پژوهش، بر تأثیر پذیری اندازه نانوذرات ساخته شده از عصاره های مختلف گیاهان، نوع اندام مورد استفاده، شرایط محیطی، دمای بهینه واکنش احیا و غلظت مناسب هریک از عوامل گیاهی و شیمیایی و نوع ترکیبات موجود دلالت دارد.

بیوفولینگ های دریایی را می توان به تجمع نامطلوب میکروارگانیسم ها، جلبک ها و حیوانات روی سطوح در معرض آب دریا تعریف کرد که این خود نهایتا سبب تخریب این سطوح می گردد. بارناکل ها (barnacles) موفق ترین بیوفولینگ ها می باشند که به طوری منحصربه فردی به این زندگی ثابت سازگار شده اند. پوشش-های سمی می توانند به طور موثری بیوفولینگ ها را کنترل نمایند، اما به کار بردن این ترکیبات که بر پایه قلع آلی می باشند برای ساختارهای در معرض آّب، به دلیل نگرانی های زیست محیطی و قوانین وضع شده ممنوع شده است. جلبک ها ترکیبات شیمیایی از خود ترشح می کنند که از استقرار و رشد لاروها و دیگر موجودات روی سطح بدنشان جلوگیری می کند. بارناکل amphibalanus amphitrite که از گونه های ساکن نواحی گرمسیری است به طور گسترده ای در مطالعات ضدفولینگی استفاده می شود. در این مطالعه فعالیت ضدفولینگی و اثر سمیت عصاره های (آبی، متانولی، اتیل استاتی و ان-هگزانی) ماکروجلبک های ulva fasciata، cystoseira myrica، sargassum sp. و hypnea musciformis جمع آوری شده از سواحل جزیره ی قشم بررسی شد. بعلاوه اثرات رژیم غذایی تک جلبکی و رژیم غذایی ترکیبی (chaetoceros calcitrans، chaetoceros muelleri، isochrysis galbana، tetraselmis suecica و chlorella vulgaris) بر متاموفوز لارو بارناکل a. amphitrite مورد ارزیابی قرار گرفت. از میان چهار ماکروجلبک مورد بررسی برای فعالیت ضدفولینگی sargassum sp. ، h. musciformis و u. fasciata درجات متفاوتی از فعالیت ضدفولینگی و اثر سمیت را نشان دادند. عصاره های c. myrica در تمامی غلظت های مورد بررسی نتوانست از چسبیدن سیپریس بارناکل جلوگیری نماید. عصاره های متانولی sargassum sp.، h. musciformis و ان-هگزانی u. fasciata به طور موثری از چسیبدن سیپریس بارناکل جلوگیری کردند (100 > 50ec میکروگرم در میلی لیتر). عصاره ی اتیل استاتی sargassum sp. و h. musciformis فعالیت ضدفولینگی متوسطی را از خود نشان داد (300 میکروگرم در میلی لیتر > 50ec > 100 میکروگرم در میلی لیتر). آزمون tukeyو one- way anova نشان داد که تفاوت معنی داری میان میزان متاموفوز در لاروهای پرورش یافته با جلبک های مختلف وجود دارد (05/0>p). بیشترین میزان متاموفوز لاروها با غذای ترکیبی c.calcitrans و t. suecica مشاهده شد که پس از هفت روز 33/63 درصد بود.

خیارهای دریایی بی مهرگانی از شاخه ی خارپوستان هستند که از زمان های قدیم به عنوان داروهای سنتی آسیایی ها استفاده می شدند. این مطالعهجهت بررسی خواص سیتوتوکسیک و آنتی اکسیدانی عصاره های ان- هگزانی، اتیل استاتی و متانولی اندام های (دیواره بدن، لوله گوارش، گناد، درخت تنفسی، مایع سلومیک و لوله کوورین) سه گونه از خیارهای دریایی خلیج فارس شامل: holothurialeucospilota،h. pava وh. scabraانجام شده است. فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره ها با آزمون dpph، اثر سیتوتوکسیک عصاره ها بر سلول های سرطانی پوست انسان(a431) با آزمون mtt و تست سیتوتوکسیک بر ناپلی آرتمیا، تخمین زده شد. نتایج نشان داد، در تست های آنتی اکسیدانی، بالاترین میزان بازدارندگی فعالیت رادیکال های آزاد در عصاره ی اتیل استاتی دیواره ی بدن h. scabra با50ic(µgr/µl) 278، بالاترین اثر سیتوتوکسیک بر ناپلی آرتمیا مربوط به عصاره ی متانولی دیواره ی بدن گونه ی h.parva با 50lc، (µg/µl)579 و بیشترین اثر بازدارندگی از رشد سلول های سرطانی scc در عصاره ی اتیل استاتی گناد گونه یh.parva با 50ic (µg/µl) 15 بوده است.

در این تحقیق، بافت شناسی لوله گوارش ماهی آفانیوس گینوئیس )کپور دندان دار گنو( و برخی از جنبه های بیولوژی و همچنین محتویات لوله گوارش این ماهی و ارتباط آن با سیانوباکتری های موجود در چشمه آب گرم مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. بافت ها جهت مطالعات بافت شناسی آماده گردیدند و با استفاده از روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. نتایج بررسی ها نشان داد که در این گونه ماهی زبان بطور بسیار ضعیف تکامل یافته است و فاقد ماهیچه است، مری یک لوله بسیار کوتاه با دیواره ضخیم عضلانی است. در این گونه ماهی معده وجود ندارد و مری مستقیماً به روده متصل می گردد و از نظر آناتومی مرز مشخصی بین مری و روده وجود ندارد اما از نظر بافت شناسی تغییراتی مشاهده شد. مرز آناتومیکی و هیستولوژیکی مشخصی بین روده کوچک و بزرگ وجود ندارد. به منظور بررسی بیولوژی این ماهی شاخص هایی نظیر طول کل ماهی، طول استاندارد، طول لوله گوارش، وزن کل ماهی، وزن لوله گوارش، اندازه گیری شد و جنسیت مشخص گردید، سپس محتویات هر قسمت از لوله گوارش به طور جداگانه بررسی شد که بیشتر حاوی سیانو باکتری ها بودند. سیانوباکتری های موجود در لوله گوارش شناسایی شد و مشخص گردید که گونه spirulina subsalsa بیشترین فراوانی را در لوله گوارش این گونه ماهی دارد، از طرفی گونه های مختلف سیانوباکتری spirulina غنی از پروتئین می باشند، لذا به نظر می رسد این ماهی دارای قدرت تشخیص و انتخاب از بین گونه های مختلف سیانوباکتری می باشد. به نظر می رسد که این گونه ماهی در چشمه آب گرم گنو بیشتر رژیم گیاه خواری داشته باشد اما گاهی از لارو حشرات آبزی نیز تغذیه می کند. از آنجایی که آنالیزهای بافت شناسی دستگاه گوارش به عنوان نشانگرهای زیستی در تعیین وضعیت تغذیه ای ماهی مورد استفاده قرار می گیرند بنابراین بافت شناسی لوله گوارش ماهی a.ginaonis ن یز تاکید بیشتر این گونه ماهی را بر تغذیه گیاه خواری روی سیانو باکتری های موجود در چشمه آب گرم گنو مورد تایید قرار داده است.

توسعه روش های تولید نانو ذرات نقره که سازگار با محیط زیست و فاقد مواد سمی باشند، یکی از مهمترین جنبه های علم نانو فناوری می باشد. در مطالعه پیش رو، سنتز نانوذرات نقره با استفاده از عصاره پنج گونه ماکروجلبک دریایی،ulva) ) enteromorpha flexuosa از گروه جلبک های سبز (chlorophyta)، colpomenia sinuosa، padina spp. و dictyota cervicornis از گروه جلبک های قهوه ای (phaeophyceae) و gracilariopsis persica از دسته جلبک های قرمز (rhodophyta) و دو گونه میکروجلبکoscillatoria subbervis از دسته سیانوباکتری ها (cyanobacteria) و chlorella vulgaris از دسته جلبک های سبز (chlorophyta) مورد بررسی قرار گرفت.