چکیده: در بیان مفهوم غربت زدگی تعریف های مختلفی آورده شده است، به طور کلی می توان آن را به معنای داشتن احساس بیگانگی و ناهمگونی با جامعه پیرامون دانست. با اینکه غربت زدگی احساسی فطری است و از آغاز خلقت با بشر همراه بوده است، ولی در آثار متفکرین و ادیبان نمود بیشتری دارد و عوامل گوناگونی باعث ایجاد و رشد این احساس در افراد جامعه می شود. جامع گریزی در ادبیات عربی از زمان جاهلی تا معاصر به شکل های مختلف در شعر و نثر ظاهر شده است. از بارزترین شاعران معاصری که احساس غربت زدگی و ناهمگنی با جامعه در لابه لای شعرهایش به وضوح قابل مشاهده است، عبدالوهاب بیاتی می باشد؛ شاعری که بیش از نیمی از زندگی خود را در غربت و سفر گذرانده است. در این پژوهش با استفاده از شیوه ی توصیفی - تحلیلی به بررسی موضوع غربت زدگی در مجموعه شعرهای بیاتی پرداخته شد ، و به طور خلاصه سعی کردیم به بیان مفهوم غربت زدگی و عوامل مختلف شکل گیری آن در شعر بیاتی بپردازیم. انواع غربت زدگی در شعر بیاتی شامل غربت_زدگی ذاتی، سیاسی، اجتماعی می شود و از جمله عوامل غربت زدگی او را می توان ناراحتی روحی و درونی و دوری از وطنش به سبب اوضاع نامساعد سیاسی- اجتماعی عراق برشمرد. واژگان کلیدی: غربت زدگی، تبعید، عبدالوهاب بیاتی، غربت.