چکیده یکی از الگوهای سکونتی در ساختار شهرهای امروز رشد و گسترش سکونتگاههای غیر رسمی است . به دنبال گسترش فزاینده فقر در کشورهای در حال توسعه و پدیده شهری شدن فقر اسکان غیر رسمی به مثابه جلوه کالبدی فقر به مشخصه بسیاری از شهرها به ویژه شهرهای بزرگ این کشورها بدل شده است . در تبیین علل شکل گیری این مسأله از مکاتب لیبرال ، وابستگی ، جامعه گرایان جدید و مکتب شیکاگو نظریه های مختلفی ارائه گردیده است امروزه پیش بینی می شود که در حدود 6 میلیون نفر از جمعیت شهری کشور در سکونت گاههای غیر رسمی سکونت دارند . اسکان غیر رسمی در شهر ایلام با جمعیتی در حدود 172988 نفر و وسعتی بیش از 1650 هکتار به تبع عواملی از قبیل عدم تعادل های منطقه ای ، شهرنشینی شتابان ، جنگ تحمیلی ، مدیریت غیر واحد شهری وعدم نظارت برطرح های توسعه شهری رشد و گسترش پیدا کرده است. تخمین زده می شود که در حدود30 هزار نفر از جمعیت شهر ایلام در محلات غیر رسمی سکونت دارند. هدف اصلی این مقاله بررسی اسکان غیر رسمی در شهر ایلام میباشد . روش بررسی تلفیقی از روش های توصیفی و پیمایشی است . در ابتدا به صورت کتابخانه ای اطلاعات گردآوری شده و سپس از طریق پرسشنامه مورد آزمون قرار گرفت . یافته های تحقیق نشان می دهد که رابطه معناداری بین مدیریت شهری و مهاجرت از روستاها و شهرهای کوچک با شکل گیری و گسترش اسکان غیر رسمی وجود دارد . در این راستا جهت ساماندهی محلات و حرکت به سوی توسعه پایدار شهری راهبرد توانمند سازی و ارتقاء محیطی محله ها ، اصلاح قوانین ساخت و ساز ، تجدید نظر در طرح های توسعه شهری(طرح های جامع و تفصیلی) ، جلوگیری از مهاجرت روستائیان به شهرها، تقویت نهادهای مدنی، توسعه خدمات اجتماعی، رفاهی ، بهداشتی، آموزشی و تقویت مشارکت مردم جهت رسیدن به توسعه پایدار شهری پیش بینی گردیده است. واژگان کلیدی :اسکان غیررسمی ،توسعه ،توسعه ناپایدارشهری ،ایلام