پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع مقایسه ای می باشد که به منظور مقایسه سرانجام حاملگی در دو گروه زنان باردار سالم و مبتلا به کم خونی مراجعه کننده به بیمارستان منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده است . در این تحقیق 80 نفر در گروه سالم و 80 نفر در گروه کم خون به روش تصادفی ساده انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. وضعیت سلامت نوزاد در طی 24 ساعت اول پس از تولد، وضعیت سلامت فیزیکی مادر طی 6 هفته بعد از زایمان و وضعیت سلامت روانی مادر 6 هفته بعد از زایمان در دو گروه مقایسه شد. روش گردآوری داده ها در این پژوهش مشاهده، مصاحبه و بررسی فیزیکی بود. میزان هموگلوبین و هماتوکریت قبل از زایمان و 24 ساعت پس از زایمان مورد سنجش قرار گرفت . جهت تعیین وضعیت سلامت نوزاد طی 24 ساعت اول پس از تولد، قد، وزن، دور سر، آپکار دقیقه اول و پنجم، سن جنینی، وجود یا عدم وجود ناهنجاریهای مادرزادی در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت و امتیاز داده شد. همچنین جهت تعیین وضعیت سلامت فیزیکی مادر طی 6 هفته بعد از زایمان مواردی چون نوع زایمان، طول مراحل زایمان، وجود خونریزی زودرس و دیررس پس از زایمان، مدت التیام بخیه ها، درد ناحیه بخیه ها، وجود خستگی، ضعف ، سرگیجه در دو گروه با هم مقایسه و به هر یک از موارد امتیاز داده شده و در نهایت دو گروه با هم مقایسه شدند. از نظر وضعیت سلامت روانی مادر 6 هفته بعد از زایمان از تست افسردگی بعد از زایمان ادینبورگ استفاده شد، به این ترتیب اگر امتیازات حاصله از این پرسشنامه 14 یا بالاتر بود فرد افسرده و در غیر اینصورت غیرافسرده محسوب شد. نتایج تحقیق در 31 جدول و 4 نمودار خلاصه شده است و یافته های پژوهش حاکی از این است که بین وضعیت سلامت نوزاد طی 24 ساعت اول پس از تولد و همچنین وضعیت سلامت فیزیکی مادر طی 6 هفته بعد از زایمان در دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود دارد، یعنی در گروه سالم نوزادان در 24 ساعت اول پس از تولد و مادران در طی 6 هفته بعد از زایمان از وضعیت سلامت مطلوبتری برخوردارند، اما از نظر وضعیت سلامت روانی مادر 6 هفته بعد از زایمان در دو گروه اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد. در نتیجه این فرضیه اول و دوم پژوهش با اطمینان 95 درصد تایید می شود، ولی فرضیه سوم پژوهش با اطمینان 95 درصد رد می شود. در انتها پیشنهادات در حیطه های مختلف مامایی ارائه شده است .

هدف از این رساله ، تعیین شیوع و علل حاملگی های ناخواسته در مراجعین با تست مثبت حاملگی به آزمایشگاههای بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران و ارائه راهکار مناسب جهت کاهش یا رفع آن .

نتیجه گیری نهایی: نتایج بیانگر آنست که بی اختیاری ادراری بر کیفیت زندگی مبتلایان تاثیر منفی می گذارد و علیرغم این تاثیر ، اکثر مبتلایان جهت درمان مراجعه نکرده بودند. به نظر می رسد عدم آگاهی زنان از درمانهای موجود یکی از علل عدم مراجعه می باشد. بنابراین پیشنهاد می شود که کادر بهداشتی - درمانی به مساله بی اختیاری ادراری توجه بیشتر نشان دهند و به زنان در جهت پیشگیری و در صورت ابتلا ، درمان بی اختیاری ادراری ، آموزشهای لازم ارائه گردد. همچنین لازم است سطح آگاهی دست اندکاران بهداشتی نسبت به مساله بی اختیاری ادراری و کیفیت زندگی ارتقا یابد و نیز مراکز تخصصی جهت تشخیص و درمان بی اختیاری دایر گردد تا به این وسیله گامی در جهت بهبود کیفیت زندگی زنان برداشته شود.